DIARY 2016 – Week 43 – Naar de Koh’s (eilanden)
In mijn wekelijkse diary krijg je een kijkje in mijn dagelijkse leven. Deze week gingen we van noord naar zuid naar verschillende koh’s en konden we ons geluk niet op. Benieuwd? Lees verder in mijn
Diary van week 43.
Chillen en zwaar a-relaxt zijn
Maandag 24 oktober
Potverdorie, helemaal niet kunnen vertellen natuurlijk maar wat was het gaaf bij Chiang Rai. Die Wat Rong Khun bekeken we vrij gauw, maar al snel erna gingen we door naar een waterval. En die was toch geweldig! Ik heb overigens ook wat leuke dingen op de markt gescoord, waarover later meer. Vandaag hingen we aan het zwembad en hadden we een late check-out. Want we gingen weer terug naar Chiang Mai.
Onderweg stoppen we nog voor een lekkere lunch bij een tentje waar niemand Engels spreekt. Al snel komt er een man aan die wel heel goed Engels spreekt en ons helpt met bestellen. De mensen willen allemaal met ons op de foto en we krijgen een zwart lintje opgespeld voor de koning.
De rit is best heftig, met heel veel regen en veel verkeer op de weg. Het laatste stuk bij Chiang Mai met alle scooters die tussendoor en voor me schieten, zorgen er wel voor dat ik een paar schietgebedjes doe. Aangekomen in onze bed & breakfast mogen we absoluut niet klagen. We hebben weer een upgrade gekregen, waarmee we absoluut blij zijn.
Chiang Mai
Dinsdag 25 oktober
Vandaag kunnen we Chiang Mai nog eens op ons dooie gemakje bekijken. We zitten nu al veel meer in het Thaise ritme en bovendien kunnen we ons weer herinneren wat we zo leuk aan de stad vonden. Nu de bruiloft ook voorbij is, merk je dat je met een heel ander doel in de stad bent. We fietsen wat rond, bekijken een tempel waar ik erg van onder de indruk ben (en bij eentje niet naar binnen mag, nou ja!) en gaan de kaart van noord-Thailand terug brengen.
Eerst drinken we nog iets bij Cozy, de koffietent op de hoek van het oude hotel. Als we daarna weg willen fietsen, zie ik M. zijn vader zitten bij Doo Dee en sluiten we nog even aan voor een laatste drankje. Gezellig! We brengen de fietsen weer terug naar ons hotel en gaan in de avond te voet verder. Het begint alleen te regenen dus lopen snel een overdekte tent binnen, waar we worden aangestaard omdat we de enige farang (buitenlanders) zijn. We eten erg lekker, waarbij mijn hubby goed pittig. Hij blijft maar roepen hoe heerlijk hij het vindt.
Reisdag
Woensdag 26 oktober
Vandaag stonden we bijtijds op want we moesten met het vliegtuig mee. De eigenaresse heeft al een taxi voor ons geregeld die ons naar Chiang Mai (International) Airport brengt. Van daaruit vliegen we naar Bangkok, maar ik heb er nogal moeite mee deze ochtend. Ik ga een karretje halen voor onze bagage en heb het idee dat ik elk moment om de paal kan kotsen. Dat heb ik niet zo heel erg vaak, dus ik moet goed opletten wat er met me aan de hand is. Daar kan ik niet achter komen en ook als ik boeren laat, voel ik me niet opgelucht.
Gelukkig zijn we supervroeg op de luchthaven dus ik heb nog tijd om even te bekomen. Ik ga met mijn sjaal om me heen zitten op een stoeltje en focus me op mijn ademhaling. Ik stel mezelf gerust: ‘je hoeft niet over te geven, dat gebeurt namelijk nooit’, ‘als het van het eten was geweest, was je vannacht al ziek geworden’, ‘misschien ben je gewoon gespannen voor de vlucht’, ‘ontspan’, ‘wat er ook aan de hand is, het komt wel weer goed’. Al deze gedachten kloppen ook, ze zijn allemaal waar, maar wat er nu precies aan mankeerde weet ik nog niet. Ik weet alleen dat ik in de ochtend direct 3x naar de wc ben geweest en erna bijna flauw viel op de luchthaven en het gevoel had dat ik moest overgeven… De rest blijft me onduidelijk. Uiteindelijk voelde ik me aanzienlijk beter.
Extra beenruimte
Vervolgens gaan we de vlucht in en zeggen we tegen elkaar: Goh, wat een ruime plaatsen! We komen tot de conclusie dat we zitplaatsen bij de nooduitgang hebben gekregen. Waarmee we nu officieel de grootste bofkonten zijn. Twee keer een upgrade en een vlucht met plaatsen bij de nooduitgang. Happier kan je me niet maken! We zitten wel naast een enorme neuroot die zichzelf heeft ingecheckt bij de nooduitgang. Voordat het vliegtuig van de grond gaat, slaat hij nog 3 kruisjes en zeg ik gekscherend tegen hubby: “Nou, nu moet het wel goed komen.”
Hij heeft duidelijk vliegangst en kan geen moment stil zitten. Hij kwam uit Australië (want we maakten nog een praatje met hem én grapten of hij er voor klaar was als hij de nooduitgang moest bedienen – waarop hij antwoordde: Oh, I am READY.) dus ik vind het best knap dat hij toch zijn vliegangst opzij zet om flinke vluchten te maken – zoals naar Nederland vorig jaar zei hij.
Doorvliegen
Bij Bangkok moeten we even wachten en daarna vliegen we naar Koh Samui. Het vliegtuig riekt naar knoflook en ik vrees dat we bij aankomst zelf in een teen knoflook veranderd zullen zijn. Bij aankomst is het weer lekker tropisch wat ook weer aan mijn haar te zien is. We worden ingecheckt in ons hotel door een uiterst onvriendelijke vrouw. Koh Samui is niet een béétje toeristisch… maar we vinden toch een prettige eetplek en verder nog een gezellig barretje om een cocktail achterover te slaan.
Het ‘verplichte’ plaatje als #travelblogger : outside my window I see….
Een foto die is geplaatst door Nancy – MrsStilletto (@mrsstilletto) op
Koh Samui
Donderdag 27 oktober
Goed toeristisch is het hier, maar je kan er ook het beste van maken. We zitten in een hotel met een grote groep Chinezen – die weinig etiquette begrepen hebben. We noemen ze dan ook wel kut-Chinezen, waarbij ik me heus wel realiseer dat ik ze nu allemaal over één kam scheer. We ontlopen ze door later naar het ontbijt te gaan en uit ons hotel te blijven. We verblijven aan het strand waar gek genoeg bijna geen kip te vinden is. We hebben ligbedjes en een parasol ter onzer beschikking en genieten even van het luie nietsdoen.
Een hele dag spenderen we op het strand en in zee. Helaas kom ik weer eens tot een conclusie omtrent afval die me heel erg aan het hart gaat. Ik zal er zeker nog over schrijven. Bij terugkomst in het hotel lijken de Chinezen wel vermenigvuldigd. We hadden iemand al horen zeggen dat ze nu vakantie hebben, maar toen we het probeerden te verifiëren via internet konden we niets vinden. Ik weet dat ik overkom als een immense zeikerd maar sommigen zijn gewoon echt vervelend. Een beetje zoals schreeuwerige Engelsen, maar dan zonder de alcohol.
Op naar de volgende koh
Vrijdag 28 oktober
Hoera, mijn broer is jarig! Hij zit in Nederland en ik helemaal hier, maar met de bruiloft van mijn vriend was dit nu even de beste keuze. Sorry broer! Ik beloof dat ik het dik over doe als ik weer terug ben. Weer een reisdag, maar als je naar een kleiner en relaxter eiland gaat is dat oké. We worden opgehaald en gaan met de ferry naar Ko Phangan. Ook wel op 5 andere manieren geschreven 😉 Op de boot gaat de hel los. Als je me op Snapchat volgt, heb je het vast wel gezien. Dus we gaan binnen no time naar binnen toe omdat het begint te regenen, met bakken komt het uit de lucht. Aangekomen op Koh Phangan worden we rondgeleid in onze nieuwe kamer. Ziet er allemaal pico bello uit. We gaan uiteindelijk nog een stukje rond lopen richting strand om te zien wat er te doen is in de buurt.
Regendag
Zaterdag 29 oktober
Vandaag een regendag waardoor we feitelijk aan de hotelkamer gekluisterd zitten. We kijken wat op Netflix en we lezen wat op het grote balkon. We vermaken ons op zich prima, maar hadden liever aan het strand gelegen. Laat in de middag houdt het even op met regenen en gaan we snel een stukje rondlopen, deze keer de andere kant op – de bergen in. Ik houd het alleen niet zo heel lang uit. Als we terug in onze kamer zijn, begint het weer te regenen dus besluiten we om vanavond lekker bij het hotel te eten en erna gewoon nog op de kamer te chillen met That 70’s Show.
Aan het strand
Zondag 30 oktober
Ons idee was om vroeg op te staan en naar het strand te gaan. Hubby dacht een patroon te zien in de regentijden, maar dat had hij verkeerd gezien. Als we vroeg op staan regent het alweer, dus slapen we verder uit tot een uur of 10. Erna gaan we rustig aan ontbijten en vroeg in de middag klaart het op! We vertrekken richting strand en zwemmen wat, eten wat, drinken wat. Tot ik rond 4 uur zeg: Laten we maar gaan voordat het weer begint te regenen. Als ik onder de douche uit kom, regent het alweer en dus type ik deze laatste zinnen op. Wij gaan nog even rustig aan doen hier, serietje kijken of boekje lezen ofzo en dan vanavond goed eten. Want isn’t that what a vacation is for?
Geef een reactie