at the pool

DIARY: Sunday Special – Week 25

In deze diary vertel ik je over mijn reis naar Zuid-Frankrijk. Lees jij mee in een diary van een #travelblogger?

Haar naam was Sarah

Maandag 15 juni
Regen en onweer en veel gelezen. Ook nog zon en in het zwembad geweest, een rare dag zo. Ik las ‘Haar naam was Sarah’ uit. Wat een prachtig boek en een kutboek tegelijk. Echt om te janken! Het is prachtig beschreven en ik verplaats me compleet in die tijd – ik krijg altijd last van mijn fysiek als ik boeken lees of films kijk over de Tweede Wereldoorlog. Geen idee hoe het komt, maar ik heb er altijd een sterke fysieke reactie op. Dus hoe misselijk en verdrietig ik er ook van word, ik lees door. En ik moet zeggen: Het is een prachtig verhaal. Waarover later meer…

at the pool (diary)Autopech en de ANWB

Dinsdag 16 juni
Klaar voor de start! Nee, helaas… geen start want als we in de middag willen vertrekken naar de rivier in de buurt blijkt de auto niet meer te starten. Opeens komt er geen energie meer uit. Vervelend! Voor het eerst dat ik de ANWB in het buitenland in beweging zie. Ze sturen me iemand uit Pierrelatte en zo kreeg ik een turbostart op mijn accu. Even wat rondrijden, stationair laten draaien en dan is hij weer helemaal opgeladen. Helaas gaan dit soort dingen niet binnen een paar minuten, dus ben ik de rest van de middag in de weer met mijn auto waardoor we niet meer naar het riviertje gaan.

Pont d’Arc

Woensdag 17 juni
Die turbostart mocht niet baten, want als we het ontbijt willen halen dan start ie weer niet. Dus toch maar weer een telefoontje naar de ANWB. Ik word weggesleept naar Vallon Pont d’Arc en krijg een nieuwe accu. Erna rijden man en ik door naar Pont d’Arc voor een mooi uitzicht. In de middag gaan we naar de rivier, zoals we eigenlijk gisteren hadden bedacht. Het water is diep, de zon schijnt hard en het ligt heerlijk aan het strandje.

LEES OOK  DIARY 2017 - Week 1 - Donkere depressie

Sterren kijken

Donderdag 18 juni
Vandaag gaan we in de middag naar de rivier. Ik baal enorm dat ik mijn onderwatercamera niet heb meegenomen. Ik lees aan het water The Body Book van Cameron Diaz en als we terug op de camping zijn komen we tot de conclusie dat de andere helft van het gezelschap de sleutel heeft en gaan we daarom maar aperitiefjes drinken op het terras. Om 21:00 uur gaan we aan tafel en ben ik lichtelijk aangeschoten en een uur of wat later maken manlief en ik een wandeling in de omgeving en kijken we naar een van de mooiste sterrenhemels die ik in tijden heb gezien. Ik zie zelfs een vallende ster.

Marche

Vrijdag 19 juni
We beginnen de dag (na heerlijke pains au chocolat en warm stokbrood) met een rondje over de markt. Je merkt dat het toerisme begint aan te trekken want de markt is uitgebreid met houten kinderspeelgoed, sieraden en meer van dat soort kraampjes. Het is behoorlijk druk op de markt en in al die jaren dat ik naar deze plek ben geweest, is dit mijn allereerste kijk op de markt. Vroeger heb ik alleen rondgelopen op de Marche Nocturne want mijn familie zijn geen ochtendmensen. We drinken thee, koffie en chocolademelk bij de Theesalon van het dorp en maken een praatje met de eigenaresse. Vervolgens staat er een dagje aan het zwembad en lekker relaxen en genieten van het heerlijke weer op het programma. Ik heb mijn nichtje aangeleerd om mijn man ‘zuiperd’ te noemen. Foute zet, want ze blijft hem zo noemen hoewel het maar een keer voor de grap was. Kleine kinderen onthouden altijd de dingen die ze niet moeten onthouden 😉 In de avond gaan we uit eten om deze week af te sluiten.

LEES OOK  DIARY 2018 - Week 33 en 34 - Bioscopen en citytrip

Trampoline

Zaterdag 20 juni
We pakken de boel in maar hebben afgesproken dat we eerst nog eventjes gaan genieten van de omgeving en de dag. In Nederland ziet het weer er niet al te flitsend uit, dus zijn we blij dat we hier nog elke zonnestraal kunnen pakken. Ik ga met mijn nichtje ‘pinge pinge’ op de ’trine’, dus: Springen, springen op de trampoline. Ze vindt het geweldig en ik heb net zo veel lol als haar. Het is een klein, zacht, bijdehand meisje met een lach waarvan je spontaan meelacht, je hart een sprongetje maakt en tegelijkertijd tranen in je ogen springen. Kon ik de tijd maar af en toe stil zetten – tante zijn is echt zo’n geschenk en ik ben blij dat we zo’n mooie band hebben. Na een duik in het zwembad en een lunch in de schaduw zit het moment er toch aan te komen: We zeggen de camping en ons reisgezelschap weer gedag. Ik rijd ons 5 uur lang richting noorden en we overnachten in Langres. Het lijkt wel een spookstad uit een western als we de eerste kilometers de stad in rijden.

Down With Love

Zondag 21 juni
Deze dag zat iets minder mee: We moeten nog eens 5 uur rijden maar er zijn ook wegwerkzaamheden. Dat is niet zo’n punt natuurlijk, maar wel als je daardoor een uur vertraging in totaal oploopt. Ik ben er kapot van! Als we aankomen, rechtstreeks uit onze vakantie, bij mijn schoonouders voor Vaderdag voel ik me doodop en als een vaatdoek. Zo zal ik er mogelijk ook uitgezien hebben, maar dat deert niet. We hebben nog iedereen eventjes gezien! Erna pakken we direct alle spullen uit (wat goed van ons) en ga ik zelfs bij mijn moeder langs om de planten water te geven en de post te sorteren (en spullen terug te brengen zoals bijvoorbeeld de tent). Ik ben behoorlijk in mijn nopjes over onze goede daden van deze dag. Ik kook wat en als manlief de stad in gaat met vrienden voor wat biertjes, zet ik me neer voor de televisie om Down With Love the kijken met Ewan McGregor. Want van Ewan krijg ik nooit genoeg, dat weten we allemaal.

LEES OOK  DIARY 2017 - Week 30 - Visites!

 

Diary

Houd jij privé een diary bij? En wat heb jij allemaal gedaan afgelopen week?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.