Fashion Revolution Tag

28 april 2015 0 comments Article Duurzaam

Afgelopen vrijdag was het Fashion Revolution Day, ontstaan vanuit een verschrikkelijke ramp twee jaar geleden: de ingestorte fabriek Rana Plaza in Bangladesh waarbij meer dan duizend mensen om het leven kwamen. Marte, van het blog Moderne Hippies tagde mij om de Fashion Revolution Tag in te vullen. Thanks Marte! Ik denk eigenlijk pas sinds anderhalf à twee jaar goed na over mijn kleding en de herkomst ervan. Hiermee wil ik maar aangeven: You are never too old to learn 🙂 En het is nooit te laat!

Fashion Revolution Tag

Als je de deuren van je kledingkast opent, wat valt dan als eerste op?

Dat mijn kleding uitpuilt. Eerlijk gezegd valt het me vooral heel erg op hoe enorm veel kleding ik heb, in allerlei kleuren, van allerlei merken. Er zit (bijna) niks verantwoord tussen en het is gewoon een puinhoop. Hoewel ik alles netjes opgevouwen in de kast leg, is het na het zoeken van één item een rommeltje. Wat me nog meer opvalt: Dat ik niet zo goed kan delen…. J. komt er maar slecht vanaf met een klein plekje waar hij zijn stapeltje kleding kan/mag neerleggen.

Ergens rondom de velden in mijn oude woonplaats. Dit flanellen blousje heb ik tot op de draad afgedragen.

Hoe zou je jouw ‘geschiedenis’ wat kledingstijl betreft omschrijven?

Nu kunnen jullie lachen! Mijn ouders waren behoorlijk vrij in onze opvoeding, ze hebben ons op jonge leeftijd aangeleerd dat we zelf beslissingen mogen maken. Ik mocht hierdoor vaak zelf al kleding uitzoeken en ook beslissen wat ik wilde aantrekken. Ik heb een periode gehad dat ik een jongetje wilde zijn en mijn haar in stekeltjes liet knippen (ik zat op de crèche, dus it’s legit) maar wel jurkjes wilde aandoen. Toen ik ouder werd heb ik ook wel eens oude spijkerbroeken van mijn broer moeten afdragen. Liep ik rond met een Teenage Mutant Hero Turtles plaatje op mijn knie…

Toen ik naar het voortgezet onderwijs ging was ik mager en lang tot mijn 15e toen ik ineens tieten en kont kreeg. Ik heb vast nog wat schrikbarend slechte foto’s uit die tijd bewaard *zoekend in de zooi* De foto’s die ik heb gevonden zijn van mijn tieten&kont periode hahaha, niet van voor die tijd, maar dat maakt niet uit; het geeft je een impressie van hoe ik er toen uit zag. Ik las bladen als Fancy en ging me meer verdiepen in mode. Het was vooral een allegaartje, want ik ben (nog steeds) dol op verschillende stijlen. Maar wat als een paal boven water staat: Dat ik alles doe op mijn eigengereide manier. Ik bepaalde zelf of iets hip was of niet en ik liep regelmatig in tweedehands kleding van mijn moeder rond. Een vriendin van mij zei laatst: “Jij was je tijd altijd ver vooruit, nog voordat wijde pijpen in de mode waren had jij ze al aan, maakte iedereen het belachelijk maar liepen ze zelf een half jaar later ook in die kleding.”

Geen idee wat ik dacht bij het maken van deze foto. Maar ik was wel verliefd op dat jasje!

Ik vind het leuk om te zien wat de nieuwe trends worden, deze aan te passen naar mijn eigen stijl en te kijken of ik dit kan namaken met de kleding die ik al heb liggen. Ook toen ik ging studeren merkte men al: ik had zo veel stijlen dat eigenlijk alles wel bij mij paste; sportief, netjes, modieus, tweedehands… Ik las tijdschriften zoals Glamour voordat we een Nederlandse versie hadden. Ik vergaapte me aan ELLE, Glamour Engeland en Glamour Frankrijk. Toen ik ging werken veranderde het pas echt. Ik hoefde niet langer erg creatief met mijn garderobe om te gaan, want ik verdiende geld! Ik kocht kleding als een malle, elke pauze ging ik wel even kijken in de stad. En vaak kwam ik ook nog met iets terug. Ik volgde elke korte trend die voorbij kwam en heb me ongans gekocht bij de H&M. Tot ik merkte dat ik echt niets meer nodig had want de ruimte was op, een sabbatical nam, me ging verdiepen in kleding, meedeed aan de Free Fashion Challenge en sindsdien een compleet andere kijk op kleding heb.

LEES OOK 23 - White peep-toe slingbacks

Wat vind je belangrijk bij de aanschaf van nieuwe kleren?

Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik inmiddels weer kleding mag kopen, maar dat ik me aan wat regels moet houden. Tweedehands is prima, nieuw moet duurzaam zijn of moet ik mezelf kunnen goed praten (zoals: zeker weten dat ik het jaaaaaaren ga dragen). Ik check vooraf hoe ‘groen’ het merk is, door naar Rank a Brand te gaan. Biologisch katoen heeft een grote voorkeur op ‘normaal’ katoen en het liefst zou ik leuke kleding van verantwoorde kledingmerken kopen, zoals People Tree. Ik ben me net een beetje aan het verdiepen in deze nieuwe vorm van kleding kopen, want hiervoor kocht ik alles. En ik wil juist na ruim anderhalf jaar niks kopen, een mooie basis vormen voor de jaren die nog komen. Dat is best moeilijk want ik geef eerlijk toe dat niet alle fairtrade en duurzame merken mijn voorkeur hebben (grijs; meh).

En nu het allersufste wat je kan zeggen als fashionista: De kleding moet lekker zitten. 🙂 Ja juist, het moet min of meer wel comfortabel zijn. Ik ben niet zo moeilijk qua kleding dragen; functioneel is zoooo treurig, maar als je je er niet goed in voelt dan moet je het niet dragen. Dat is mijn filosofie.

Koop je jouw kleding bewust (e.g. let je op keurmerken of de filosofie van het merk) of is dit een ver-van-je-bed show?

Op dit moment probeer ik hier dus heel erg goed op te letten. Ik ben een tijdje terug naar de stad geweest en toen moest ik nieuwe lingerie, onderbroeken en sokken hebben. Dankzij Rank A Brand kon ik bijvoorbeeld zien dat de H&M het best wel wat beter doet tegenwoordig en de sokken zijn gemaakt van biologisch katoen. Het blijft zoeken en afwegingen maken. In onze regio hebben ze niet uitzonderlijk veel goede tweedehands winkeltjes, dus het vinden van leuke tweedehands kleding: Daar moet ik nog een beetje in komen.

LEES OOK 280 - My second Hermès

Wat denk jij van de huidige situatie in de kledingindustrie?

Ik gaf er vroeger geen zak om, eerlijk niet. Ik dacht altijd: Die mensen moeten toch blij zijn dat ze werk hebben! Wij kopen, zij verdienen; lijkt me een eerlijke manier. Ik liep duidelijk met oogkleppen op. Ik wist echt niet dat er zo veel leed in de kledingindustrie was, vooral ook omdat ik het niet WILDE zien. Want elke discussie die over het onderwerp bestond vond ik niet interessant genoeg om naar te luisteren. I get it, echt, ik was ignorant. Ik wil helemaal niet met mijn vingertje wijzen, maar ik probeer alleen maar aan te geven wat ik nu weet. Ik las Talking Dress van Marieke Eyskoot en mijn wereld veranderde. Dat klinkt verschrikkelijk dramatisch maar deze keer liet ik echt toe om erachter te komen wat er gebeurt met je kleding. Dat je inderdaad niet weet wat en wie er allemaal voor betalen. Jij betaalt een bodemprijs voor een shirtje bij de Primark, maar in de tussentijd wordt de wereld vervuild voor het verven van dat shirtje, gaan er mensen dood omdat het grondwater en de rivier waarin dit geverfd wordt verontreinigd zijn, is er sprake van bodemerosie en aardverschuivingen – weer vanwege het kleuren van dit shirtje. Worden er mensen uitgebuit op de werkvloer omdat wij een bodemprijs betalen voor een shirtje, kunnen ze hierdoor hun gezin geen eten geven of medische zorg krijgen, worden ze afgeperst en vernederd in de fabriek (want niemand durft op te staan en in de vakbond te gaan – voor jou 10 anderen) en maken ze belachelijk lange dagen waardoor ze zelf ziek worden (en dat kan weer niet want dan verdien je niks); ze werken in hoge temperaturen en met gevaarlijke chemicaliën. Vervolgens gaat het shirtje op transport waarbij kilo’s CO2 in de lucht komen. Jij hebt hiervoor je shirtje, dat je drie keer aantrekt voor je het beu bent en weggooit. Je betaalt maar 2 euro, maar wat betaalt de wereld hiervoor? Er gaat nog veel meer leed schuil achter de kledingindustrie dan de paar dingen die ik zojuist heb opgenoemd. Als je hier meer over wilt weten, dan raad ik je echt aan om het boek Talking Dress te lezen of naar De Slag Om De Klerewereld te kijken.

Geef een reactie Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.