Ode aan La Palma
Oh La Palma, mooi eiland in de Atlantische oceaan. Ik denk aan je. Met je steile hellingen en rotsen, met je afgronden en kliffen, met je varens en groene bomen. Met je zon en wind.
La Isla Bonita
In april ging ik op vakantie naar La Palma, een klein eiland op de Canarische Eilanden. Heel anders dan zijn broertjes en zusjes. La Palma wordt ook wel La Isla Bonita genoemd door de bewoners, het mooie eiland en ik begrijp nu waarom.
Erosie
Laat je niet afschrikken door de vooroordelen die er bestaan over dit eiland. Het zou voor bejaarden zijn, het zou alleen interessant zijn voor wandelaars. Hoewel ik wandelaars over het algemeen als suf bestempel heb ik na mijn reis een hervonden respect voor deze mensen. Want zij durfden meer dan ik. La Palma is een erosie-eiland, waardoor je overal op geërodeerde grond loopt. Kleine stukjes rots, die langzaam verder afbrokkelen. Ook de wandelpaden zijn uiteraard van deze ondergrond gemaakt. Je bent een waaghals als je daar een wandeling gaat maken, zonder hekwerken, zonder punten waar je je kunt vastgrijpen maar wel een gapend gat beneden je. Ik heb geen hoogtevrees, maar ook dit ging mij een stapje te ver. Daar was mijn reisgenote J. heel erg blij mee, die wél last heeft van hoogtevrees. De wandelpaden lieten we daarom voor wat het was, maar we gingen wel op roadtrip met onze huurauto.
Huurauto
Onze huurauto bracht ons naar prachtige plekken op het eiland. Zo gingen we van zuid naar west naar noord en terug. Niet allemaal op één dag, maar we hebben wel daardoor erg veel gezien. Het is niet nodig om alles met de bus te doen of een tour te boeken. Natuurlijk is dit wel mogelijk maar het is eigenlijk hartstikke leuk om zelf te bepalen waar je heen gaat, wanneer je gaat stoppen en ja… zelf te rijden. Ook angstaanjagend, dat wel met die enorme hellingen van weet-ik-veel-hoeveel-procent. Ik vind mijzelf een goede bestuurder en ik ben niet bang aangelegd, maar toen ik niet meer zag waar we heen gingen terwijl we over de top naar beneden stuurden was de paniek duidelijk aanwezig. Hetzelfde geldt voor die ene keer dat we dachten dat we maar een klein stukje omhoog hoefden voor een restaurant en we na de bocht nog maar op de helft van helling bleken te zitten. Vol gas vooruit!!! En we bij aankomst tot de conclusie kwamen dat het restaurant gesloten was, bummer.
BFF and me on the road
Het was na Berlijn, de eerste reis die ik met mijn best friend forever maakte. J. en ik zijn al sinds we klein zijn onafscheidelijk, maar hadden ons op de een of andere manier nog nooit gewaagd aan een reis met elkaar. En wat blijkt? Ook daar zijn we een match made in heaven! Op citytrips en op reisjes verder van huis, we kunnen het goed met elkaar vinden en staan er allebei even ontspannen in. De enige spanning tijdens de reis was tijdens de hellingen en afdalingen. En ja, een beetje spanning kan je wel gebruiken.
La Isla Bonita! #nofilter Een foto die is geplaatst door Nancy – MrsStilletto (@mrsstilletto) op
Maar terug naar het mooie eiland. Waar je door een tunnel kan rijden en van regen naar hitte kan gaan. Waar ik verbrandde op het terras waar we vis aten. Waar ze plekken hebben waar je niemand tegen komt. Met zijn vulkanen en varens. Lieve La Palma, je hebt indruk op me gemaakt.
Geef een reactie