Memories…

Soms kan een geluid of een geur je terugvoeren naar vroeger. Naar geweldige herinneringen.

Ik was afgelopen week in het theater en na de pauze van cabaretier Hans Liber, ging ik naast een oude dame zitten die naar Wybertjes rook. Het soort ‘snoep’ wat mijn oma altijd met zich meenam. Wanneer ze bij ons thuis bleef logeren en in mijn slaapkamer sliep (twee meiden met een logeerpartijtje 😛 ), gaf ze me altijd wat Wybertjes en kuste me goedenacht.

De avond in het theater was vol met geweldige flashbacks want Hans Liberg vroeg ons om mee te zingen met foute, ‘vieze’ liedjes die we ooit geleerd hadden. Ik vond het zo grappig want mijn vader zong luidkeels mee met elk nummer. Zijn repetoire is zo veel malen groter dan het mijne 😉 Het was zo leuk om mijn vader zo hard te zien lachen dat het mij weer deed glimlachen om hem zo te zien. Toen ze aan een nieuw liedje begonnen, wist ik dat ik hem mee kon zingen. En dus deed ik dat, samen met mijn vader en moeder voor het hele publiek zongen wij:
Er zat een vogel op het dak dat kon niet kakken,
Er was een veertje aan zijn poeperd blijven plakken,
Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme
Hoe is dat veertje aan mijn poeperdje gekomme?

Dat liedje, gecombineerd met de geur van Wybertjes bracht mij terug naar mijn kindertijd, waarin alles wat mooier leek. En die avond was alles ook mooier.

Wat kunnen herinneringen geweldig zijn he!?!
****************************

Sometimes just a sound or a scent can take you way back… to great memories.

I was at the theater last week and after the break of the great cabaret player Hans Liberg, I sat down next to an old lady who smelled like Wybert. It’s a type of ‘candy’ my grandmother used to take with her everywhere she went. So when she stayed at our house and slept in my bedroom (just us two girls hanging out 😛 ) she would always give me some Wybertjes and send me off to bed.

It was a night at the theater full of great flashbacks since Hans Liberg asked us to sing along with some ‘dirty’ songs we’ve learned. It was so funny because my father could sing along all songs. He was laughing out so loud and made me very happy just watching him laugh and sing along. When they started on a new song, I knew I could sing along.
And so I did. For a full audience that night, together with my father and mother crying out:
Er zat een vogel op het dak dat kon niet kakken,
Er was een veertje aan zijn poeperd blijven plakken,
Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme
Hoe is dat veertje aan mijn poeperdje gekomme?

(There was a bird on the roof and he couldn’t take a crap,
There was a little feather which sticked to his ass,
He said, di, da, damn it
How come this little feather is stuck on my ass?
But of course in Dutch it rhyms and I couldn’t find the right words to translate… sorry!)

That song, together with the smell of Wybert took me back to my childhood in which everything seemed to be a little bit brighter. And that night, everything became brighter.

How wonderful can memories be!?!

1 reactie