DIARY 2019 – Weken 9, 10, 11 & 12 – Rugpijn, carnaval en de schouwburg
In mijn wekelijkse diary krijg je een inkijk in mijn dagelijkse leven. Afgelopen weken heb ik samengevoegd vanwege de drukte die ik heb ervaren van school. Daarnaast loop ik nu al enkele weken met verschrikkelijke rugpijn die maar niet minder wordt. Dat betekent minder mobiliteit voor mij, maar toch heb ik erg leuke dingen meegemaakt. Maar ook één ding dat echt niet leuk was.
Master thesis
In week 9 had ik een afspraak met mijn coördinator voor mijn master thesis. Ik had een heleboel vragen aan hem en dat betekende dat ik behoorlijk wat tijd bij hem doorbracht. Voor mijn master thesis gebruik ik Virtual Reality en dus kreeg ik ook nog eens het product in real life te zien. Erg leuk! Zo krijg je veel meer gevoel bij de thesis die je schrijft. Ik heb goede feedback gekregen. Daarnaast maakte ik me ook wel zorgen, want het lukt me totaal niet om alles af te krijgen wat ze van me verwachten. Zeker niet met de rugklachten die ik heb. Ik heb mijn zorgen al geuit naar mijn coördinator toe en met een ander binnen de universiteit gesproken. Ik heb uitstel voor mijn go/no go moment gekregen en daarnaast moet ik vinger aan de pols houden voor mijn rugklachten.
Fysiotherapeut
Ik heb weer afspraken bij de fysiotherapeut gehad, maar er bleek weinig vooruitgang te zijn. Ik houd me netjes aan alle oefeningen die ik mee krijg, maar helaas heb ik enorm veel pijn. Sterker; het was op een gegeven moment zo erg dat ik me ziek gemeld heb op school omdat ik niet in staat was om iets anders te doen dan in bed liggen. En zelfs dat deed pijn! De fysiotherapeut heeft aangegeven dat de pijn zou moeten afnemen en niet gelijk zou moeten zijn. Ik neem zelfs pijnstillers, maar de pijn is erg lang heel scherp en niet dof geweest. Ik heb het idee dat ik inmiddels wat mobieler ben, maar slapen, lopen, zitten, staan… alles doet nog steeds zeer.
Carnaval vieren
En toen werd het carnaval! Met mijn rugklachten was het niet mogelijk om alle dagen te gaan feesten, maar ik wilde het natuurlijk ook niet helemaal voorbij laten gaan. Laten we wel wezen; carnaval is geweldig. Dat wil toch NIEMAND missen!?? Dus ging ik op vrijdagavond met mijn vriendinnen de stad in. Dat is echt ons avondje; samen de hort op! Gelukkig kwam schoonzus me helpen want mijn nieuwe pakje was zo strak dat ik mijn knieën niet kon buigen. Maar ik kan met gestrekte benen niet bij mijn voeten. Dus hoe trek je dan je schoenen aan? Goede vraag! Het antwoord is: met hulp van een ander.
We begonnen in de Sint Jan, maar daar was echt geen fluit aan. Dus na een tijd verhuisden we naar Oost. Daar hadden we genoeg ruimte om te dansen en lol te hebben. Ik heb met hulp van mijn vriendinnen nog op het podium gestaan met het liedje ‘Terug over de Maas’. En we hebben heel hard meegezongen en gedanst met het Roosendaalse liedje van de Sjaainers. Tijdens carnaval heb ik ook de ware uitspraak gedaan:
Liever een harde boer, dan een vieze scheet
En het is waar. Echt.
Los daarvan, heb ik nog op zaterdag de optocht gezien en ben ik zondag mee geweest met de otobusrellie. Daar had ik zo’n pijn dat ik op een gegeven moment in een café op een tafel ben gaan liggen. Ik was die avond blij toen ik thuis was. En dan maandag, oooooh maandag. Ik had er zin in want Bonnie Sint Clair kwam optreden. Mijn beste vriendin was jarig én naar Roosendaal gekomen om Bonnie te zien optreden. Toen bleek ze later te komen dan de aangekondigde tijd, daarna werd het drukken en mensen werden vervelender. Op een gegeven moment ontstond er bijna een gevecht tussen een man en een vriendin van mij.
Minder gezellige carnaval
Deze carnaval heb ik als minder leuk ervaren. Ik vond mensen erg onaardig dit jaar. Al dat geduw en getrek, geschreeuw en gedreig. Ik vond er geen klap aan. En zeker niet toen ik op maandagavond na Bonnie nog een paar drankjes deed, toen naar huis ging en vanwege een vechtpartij op straat werd omgeduwd (ik had pech en liep toevallig net langs toen er een gevecht ontstond). Au au au au au riep ik alleen maar, met mijn armen om mijn hoofd geslagen om verdere schoppen te vermijden. Blijkbaar hebben mijn vrienden twee mannen nog van me vandaan weten te duwen, want ze wilden verder op mij in slaan. Meteen mijn been ook nog in de lappenmand erbij, ik had gelukkig toch nog niet genoeg aan mijn hoofd…
Nu zijn we inmiddels 3 weken verder en kan ik zeggen dat ik mijn been niet meer zo voel. Maar die rug hè…. Daarvoor ben ik bij een specialist in het ziekenhuis onder behandeling. We zullen zien hoe dat afloopt.
Weekend weg Center Parcs
Maar wat wel heel leuk was, is dat ik na carnaval een weekend ben weg geweest met mijn familie. Eventjes in een huisje in Limburg en lekker mutsen. We hebben één dag een rondje van 3 kilometer gelopen en mijn nichtje liep heel stoer mee.
En ik heb gezwommen! Zo leuk om hetzelfde enthousiasme in haar ogen te zien als ik had toen ik klein was als het signaal voor het golfslagbad werd gegeven. Geniaal vond ik dat! Ze kan al behoorlijk goed zwemmen. Ik verbaas me er elke keer over hoe snel ze groot wordt. Haar broertje daarentegen is nog een lekker klein hummeltje en ik wil oppassen dat ik er als tante niet te veel van mis. Want de tijd gaat zo snel en tijd heb ik eigenlijk niet. Ik weet dat ik klink als een broken record, maar het is helaas wel waar…
Trouwens, we hadden gelijk hè! Met Wie is de mol. Jippie! Dat vond ik natuurlijk erg leuk 🙂 Klik hier: voor onze laatste video over Wie is de mol.
Schouwburg De Kring – Bert Visscher
Natuurlijk zat ik weer in De Kring. Deze keer gingen we naar Bert Visscher. Het was erg leuk, maar enorm pijnlijk met mijn rug om te zitten. Ik zat constant te draaien op mijn stoel, verzitten, zuchten, benen strekken, benen weer onder mijn stoel. Maar, ik heb gelachen tijdens de voorstelling (dat is toch het belangrijkst) en na de voorstelling maakten manlief, moeder en ik onze bonnen van carnaval op. Hapjes en drankjes! Ik voelde me weer eventjes helemaal mens!
En verder? Op school zitten de lessen er op. Bijna alle deadlines zijn gehaald. Ik moet me alleen nog kapot leren voor mijn tentamen van 4 april waar ik absoluut geen voorstelling van kan maken omdat de leraar zo’n vage kwast is.
Ik heb dus na al die weken niet veel te vertellen, want mijn dagen bestaan uit een beetje leren en een beetje werken. En vooral veel rusten en proberen te bewegen waar mogelijk. Ik heb gewoon veel op mijn bordje gehad. Op het werk is het ook erg druk geweest, dus heb ik zelfs overgewerkt (terwijl dat dus eigenlijk tijdstechnisch niet kan) en ik ben nu eindelijk bij.
Spontane jankpartij
Maar dat zorgt er ook voor dat ik wat gevoeliger ben. Dus toen we enkele mails en reacties van collega’s en campagnes besproken afgelopen vrijdag, begon ik spontaan te janken. En dat was niet omdat ik het niet aan kan, maar omdat het gewoon eventjes de druppel was die de emmer deed overlopen. Gelukkig was het van korte duur en heb ik de schouders er weer onder gezet. Het wordt allemaal wel beter, alleen het duurt misschien eventjes voordat ik me weer oké voel.
Verjaardag van mijn neefje
Last but certainly not least; afgelopen weekend vierden we de verjaardag van mijn neefje. Vandaag is hij alweer één jaar oud! Deze pretletter lacht altijd, zelfs als hij ziek is, vind iedereen van een afstandje leuk, van dichtbij vaak wat minder, is sterk en houdt enorm van eten. Ik vind het een lekker dotje en kan niet wachten tot we wat meer samen kunnen doen!
Zo, en dan nu lekker relaxen met mijn Poldark boek The Black Moon. Ik heb veel ontspan momenten nodig met mijn slechte rug. Wat heb jij de afgelopen weken gedaan?
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Slow living op Mrs.Stilletto met Geluk, Reizen en Duurzaamheid in de hoofdrol
Welkom op mijn slow living blog Mrs.Stilletto over
*Landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken*
Vanwege mijn persoonlijke ervaring met slow living deel ik mijn slow living lifestyle artikelen op dit blog met landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken in de hoofdrol.
Heb je vragen of wil je contact met mij opnemen? Mail me hier: info(at)mrsstilletto.nl
Geef een reactie