DIARY 2018 – Week 37 – Ziek en een meltdown

In mijn wekelijkse diary krijg je een inkijk in mijn leven. Ondanks de goede adviezen van vorige week heb ik toch een emotionele meltdown en bovendien werd ik ziek. Lees nu mijn diary van week 37.

Pandadroom

Maandag 10 september
Vandaag werk ik keihard om mijn paper af te krijgen. Ik heb een inval gevonden en ga er helemaal voor (hopelijk is het goed) en daarom vraag ik de Efteling om hulp. Als die mij niet kunnen helpen – omdat ik een technische vraag stel – komen mijn Efteling hulptroepen mij tegemoet. Heel de familie checkt of zij iets meer weten over De Efteling en Pandadroom om precies te zijn. En uiteindelijk vinden ze het antwoord. Superbedankt! Family always comes to the rescue (ook als het half-familie is).

Lange dag

Dinsdag 11 september
Weer een lange dag voor de boeg! Tussen de middag werken we alvast aan de student led discussion en na interactive storytelling zitten we nog kort samen met ons groepje om vast te stellen waar we het over gaan hebben. We moeten een opdracht doen voor school waarin we een stuk schrijven dat een grijs gebied belicht. We kiezen voor het thema Healthy eating habits. Want dat kan nogal eens helemaal de andere kant op slaan. Zoals calorieën tellen, alleen nog maar superfoods eten en daarmee bijvoorbeeld een eetstoornis opbouwen. In de avond werk ik nog door tot half 11 aan school.

Mama is jarig

Woensdag 12 september
Vandaag is mijn moeder jarig! Ze krijgt van mij een schepje en van ons allemaal een diner. We hebben nog geen datum geprikt maar we gaan fancy uit eten met de hele familie en mijn broer en ik betalen.

Na een dag werken en nog een paar uur aan school werken, ga ik naar mijn moeder’s verjaardag. Mijn oom en tante zijn speciaal uit Frankrijk terug gekomen en mijn broer en zijn gezin zijn ook al aanwezig. We hebben het gezellig. Zo gezellig dat mijn moeder vergeet dat ze soep heeft opgezet. Die avond eten we aangebrande soep. Ja, dat kan. En merk ik ineens dat ik ziek word. Ik voel me in rap tempo heel slecht worden. Ik snap er niets van! Mijn keel en neus gaan dicht zitten en ik voel me algeheel ellendig. Ik ga snel naar huis en meteen naar bed toe.

Welcome to the meltdown!

Donderdag 13 september

Het is geen goede dag. Ik heb zo’n pijn in mijn keel en ik ben moe want ik heb de hele nacht niet geslapen. Ja, dit is toch wel ziek zijn eigenlijk, maar toch heb ik geen verhoging of koorts.

Ziek en moe

Ik heb in de ochtend les en de rest van de dag werken we aan onze student-led discussion. En dat duurt maar en dat duurt maar en dat duurt maar. Ik heb er al uren in gestoken, maar al mijn werk wordt zonder pardon weggegooid door de rest van de groep en ik voel me hartstikke nutteloos. Uiteindelijk knap ik. Ik doe zo mijn best, ik ben ziek, ik heb niet geslapen, ik heb trek en al mijn hulp is weggegooid in de groep. Wat doe ik hier nog eigenlijk? Ik moet bijna huilen en vertel mijn groep dat ik me nutteloos voel en het idee heb dat ik zo geen bijdrage heb kunnen leveren aan ons groepswerk. Vanuit mijn ideeën zijn weer andere ideeën ontsproten en uitgewerkt, maar dat zie ik nu even niet. Ik ben namelijk helemaal op. Onze groep is al uitgedund en nu zitten wij nog, als een stel gekkies, door te werken tot kwart voor 7. Om half 8 in de avond ben ik thuis. Ik ben 12 uur afwezig geweest, val op de bank en begin heel hard te huilen.

Verwachtingen van studeren

Ik leg mijn man uit dat ik andere verwachtingen had van studeren. Dat ik had gehoopt dat het leuk zou zijn, maar alles aan het studeren is alleen maar frustrerend. We leren over interessante onderwerpen maar met zo’n hoog tempo dat je nooit tijd hebt om ergens in te duiken. Iedereen loopt aan de lopende band achter de feiten aan en we komen om in het groepswerk en driewekelijks verplichte inlevermomenten. Ik ben niet de enige, maar wat voel ik me vandaag verschrikkelijk alleen……

Twijfels

De twijfel steekt alweer de kop op. Moet ik mijn baan opzeggen (maar ik word er zo vrolijk van)? Moet ik mijn sociale leven op een laag pitje zetten (niet dat het nu op een hoge pit staat)? Wat moet ik doen om dit dragelijk te maken? Manlief geeft aan dat ik me waarschijnlijk veel te druk maak en hij helpt me er aan te herinneren dat ik de premaster in 1x gehaald heb, zonder hertentamens.

Ik snik dat ik gewoon geen stress meer wil hebben. Ik had mezelf beloofd het rustiger aan te doen dit jaar en na 2,5 week les heb ik al mijn eerste meltdown. Dat is toch niet normaal?

Na wat nasnikken herpak ik mezelf. Ik ben gewoon moe en ziek. Morgen zie ik het vast wel rooskleuriger in, maar dat er iets moet veranderen staat als een paal boven water.

Student-led discussion gehaald!

Vrijdag
Vandaag hebben we de student led discussion en we hebben wat pech… zo valt het internet weg waardoor we de quiz die we hebben voorbereid niet kunnen doen. Commotie in de klas. Daarnaast proberen we de discussie zo goed mogelijk te leiden, maar je merkt dat iedereen ook een beetje moe is. De participatie ligt op dinsdag beduidend hoger (vroegere les). Uiteindelijk loop ik toch nog tevreden de les uit, als je aanwezig bent en je hebt alles gedaan wat de juf vroeg – dan heb je gewoon het aantal punten gehaald wat ze hiervoor in de course description heeft gezet. We hebben het dus gehaald! Daar denkt op dat moment niet iedereen hetzelfde over. Ik realiseer me nogmaals dat mijn groep perfectionistisch is (en die moet je ook hebben, maar kan wel details gefocust zijn) maar geef me over aan het weekend gevoel, al is het maar voor even. We hebben immers toch maar eens geflikt én het is weekend!

De leukste schoenen voor een prikkie

En dan blijk je ook nog eens de beste schoonzus EVER te hebben. Ze haalt 3 paar schoenen in een outlet store. Jaja, ik weet het, ik zou het niet meer doen… Maar ze waren bedoeld voor carnaval en voor €7 voor een paar schoenen kan je  niet sukkelen natuurlijk! En wat een beauties, al zeg ik het zelf.

Die rode booties met die bijtjes erop die neem ik gewoon hoor. Die trek ik écht niet aan met carnaval. Maar wel morgenavond naar de Kringproef, ha!

In de avond gaan manlief en ik stijldansen en daarna nog even bij mijn moeder op visite.

Kop in het zand

Zaterdag 15 september
Ik had met mijn vriendin N. afgesproken en ik ga haar kleine wondertje bewonderen. Dat werd ook wel tijd, het kind kan al bijna lopen. Maar wat een knapperd! Ik blijf gezellig lunchen en dan ga ik naar huis toe om door naar de schouwburg te gaan. Vandaag steek ik even mijn kop in het zand!

Kringproef opent het nieuwe theaterseizoen

Het nieuwe theaterseizoen is weer begonnen! En daar ben ik altijd zo blij mee. Met een hele groep gaan we naar de Kringproef, dat is een avond waarin je een voorproefje krijgt op het nieuwe seizoen en de programmering. En als je die avond daar kaartjes voor bestelt, dan krijg je nog korting ook. Het is altijd leuk en je komt zo ook nog wel eens een paar pareltjes tegen die je niet verwacht had. Zo gaan we dit theaterseizoen nog naar een percussiegroep en een cabaretier. Ik heb er zin in!

Als we naar huis toe gaan, krijgen we een tasje als bedankje mee met hierin een brood van Robèrt en zelfs biertjes. Manlief is happy.

Studeren en badderen

Zondag 16 september
Ja, het kan niet alle dagen feest zijn. Dus zit ik deze hele dag aan school te werken. Ik ben nog steeds niet beter, hoewel het gisteren even zo leek. Vandaag ben ik er alweer een stuk slechter aan toe. Gewoon nog even doorwerken, doorstuderen en voor ik het weet is het… ja volgende week en dan kan ik in het weekend hopelijk een inhaalslag maken. Maar nu wil ik alleen maar slapen. Maar eerst ga ik nog lekker in bad, om alle stress van me af te weken.