DIARY 2018 – Week 39 – Spuugzat

In mijn wekelijkse diary krijg je een inkijk in mijn leven. Deze week werd ik mijn studie spuugzat, maar gelukkig waren er ook lichtpuntjes. Zoals mijn verjaardag vieren, een QAF feestje en een middag door het bos banjeren.

Doorwerken tot half 1

Maandag 24 september
Helaas, ik kan niet naar tapdance gaan want ik heb morgen twee deadlines en het is gewoonweg niet haalbaar. Uiteindelijk blijkt de snelweg afgesloten en kunnen schoonzus en N. ook niet, dus ik ben niet de enige die iets heeft gemist. Ik werk de hele avond door, tot half 1 en dan ga ik naar bed toe. Morgen moet ik nog wat laatste puntjes op de i zetten. Die zullen nog wel even duren, maar ik ben nu al een heel eind op weg.

Deadline om 15:00 uur

Dinsdag 25 september
Vandaag is de dag van de deadlines. Als zombies lopen we door de gangen van de universiteit. Ik ben best wel moe en ik moet nog voor interactive storytelling mijn opdracht af maken. In mijn tussenuur ga ik hard aan de slag om de deadline te halen. Dat lukt me uiteraard en wit en verslagen zit ik in de schoolbanken tot half 5. Deze deadlines zijn geweest en nu begint alles weer van voor af aan. Vrijdag weer een deadline voor een korte paper. Ik begin mezelf af te vragen waarom ik ook alweer wilde gaan studeren. Niks geen rainbows and butterflies.

Gelukkig doen de plantjes in mijn achtertuin het wel heel leuk en dat maakt me dan weer wel vrolijk!

De rest van de avond werk ik alvast vooruit, want morgen heb ik een afspraak gepland staan. Ik klap om half 11 mijn laptop dicht.

Verjaardag vieren

Woensdag 26 september
Vandaag werk ik een behoorlijk lange dag op kantoor. Er zijn opeens zo veel dingen te doen bij ons, dat ik tijd te kort kom. Nu is 14 uur werken als communicatie ook best wel weinig. Maar ja… ik heb niet meer uren de tijd (sterker, ik heb gevraagd of ik tijdelijk een paar uur minder kan werken per week) dus we moeten het er maar mee doen. Als ik flink doorwerk kom ik zeker wel veel verder dan ik zou denken.

In de pauze wandel ik door de stad en kijk nu toch eens wat een plaatje!

Chocoladetaart en red velvet taart

In de avond komen mijn vriendinnen op visite. We vieren mijn verlate verjaardag. Die kon ik destijds niet vieren omdat ik vlak voor mijn tentamenweek zat en toen 4 deadlines in een week had. Waardoor ik nonstop aan het werk was. En in de zomervakantie stortte ik gewoon een beetje in. Dus nee, al die tijd geen tijd gehad om het fatsoenlijk te vieren. Wat fijn dat mijn vriendinnen dat geen punt vinden en vanavond gezellig op de stoep staan. We eten heerlijke taart van de hema en ze kunnen kiezen uit Red Velvet taart en chocoladetaart. We kletsen over boeken en films, mooie mannen en reizen naar Lapland. En ik kom zomaar te weten dat we een keramiek-virtuoos in de groep hebben zitten. Je leert nog eens wat.

Ik ben geen ochtendmens

Donderdag 27 september
Ik kan mijn bed niet uit komen. Ik ben nu al twee dagen na 12-en naar bed gegaan en dan om half 7 weer naast mijn bed staan lukt me even niet. Althans, dat lukt me wel… maar opschieten lukt me niet. Ik eet rustig mijn ontbijtje en tegen de tijd dat ik klaar ben, is het eigenlijk al te laat om nog naar school te gaan. Dan zou ik uren in de file staan en daar heb ik niet echt trek in. Dus blijf ik thuis en werk ik aan een groepsopdracht van interactive storytelling (ja inderdaad, individuele én groepsopdrachten hebben we daar).

Glossary maken

Naderhand ga ik naar school toe om met mijn groep af te spreken en samen te werken. Dat loopt eigenlijk behoorlijk gesmeerd. We zijn wat sneller klaar dan verwacht en dat stemt me vrolijk want daardoor kan ik vroeg naar huis toe om aan mijn individuele opdracht (die twee-wekelijkse paper) te maken. Het is een glossary waarbij je de 10 belangrijkste concepten moet opschrijven. Ons is verteld dat dit de minste tijd in beslag neemt.

THEY LIED!

Ik begin inmiddels in te zien dat ik NIETS moet geloven wat ze op de universiteit vertellen. Althans, misschien wel over lesstof… maar als ze het hebben over planning, of iets makkelijk of moeilijk is… tot nu toe is alles gewoon niet waar gebleken. Master programma zou veel rustiger zijn dan de premaster – niet waar. Tweewekelijkse papers inleveren kost je tussen de 4 en 8 uur per paper – niet waar, veel langer en exclusief het artikel lezen en begrijpen. Een glossary schrijven kost je eigenlijk bijna geen tijd – niet waar, ik ben er dus uuuuuuuren mee bezig geweest.

Tussendoor ga ik sporten, want ik laat serieus mijn hele leven niet verzieken omdat ik op school zit. Af en toe eens zweten of iets voor jezelf doen is ook belangrijk. Heel belangrijk!

Zo blijf ik nog een beetje mens.

Ik ben het spuugzat

Om 10 uur  in de avond heb ik een boos gesprek met mijn man, dat ik mijn studie spuugzat ben. Om half 12 klap ik mijn laptop pissig dicht, terwijl ik weet dat ik nog 3 of 4 concepten van de 10 moet zien te vinden/op te schrijven. Hoezo is dit de makkelijkste en minst tijd in beslag nemende opdracht? Daar klopt geen snars van.

Paper afmaken en flink doorpakken op het werk

Vrijdag 28 september
Ik sta weer vroeg op, want die paper moet af. Ik heb vannacht gedroomd over mijn paper en heb hierin gelukkig wel wat aanknopingspunten gevonden. Lichtelijk gestoord, maar desalniettemin thank you, onderbewustzijn. Ik maak deze opdracht af in anderhalf uur. Gelukkig maar. Het heeft namelijk al genoeg tijd in beslag genomen.

To do lijst

Dan race ik naar kantoor, waar ik alsnog een van de eersten ben. Ik heb een enorme waslijst met to do’s klaar liggen en heb deze naar mijn collega G. gestuurd. Ik ga vervolgens aan de slag met een nieuwe vacature op de website (wil je komen werken bij de leukste bieb van Brabant, kijk dan hier) en een nog langere lijst met to do’s. Mijn hoop is om dit alles af te krijgen en door heel hard door te werken lukt me dat aardig. G. is nog bezig met de nieuwsbrief als ik vertrek, dus beloof ik haar deze nog eens door te lezen en dan zelf te versturen + de vacature er aan toe te voegen.

Recalcitrant in de schoolbanken

Het vak van de tweewekelijkse paper is best, maar ik ben eigenlijk gewoon moe. Mijn hersens kunnen geen lesstof meer opnemen, ook omdat ik een beetje recalcitrant ben, zoals je misschien wel las: ik ben het spuugzat. Ik heb het gewoon eventjes helemaal gehad met school. Terwijl ik weet dat die instelling me niet verder zal brengen…

Als ik thuis kom werk ik vanuit huis voor mijn werk en daarna ga ik alweer aan de slag met opdrachten voor aankomende week (weer een paper dus).

Visite bij de buren

Stijldansen gaat niet door (het meisje van het andere stel is ziek) en dus gaan we aankomende week de boel inhalen. Dat geeft ons ook even tijd voor een sociaal moment. We bellen bij de buren aan en drinken daar een paar wijntjes.

Slaapdag en What the QAF

Zaterdag 29 september
Het einde van de maand! We zijn alweer zo ver, wat gaat de tijd toch snel. Ik wil uitslapen maar weet dat dit niet mogelijk is. Dus als ik iets eerder al wakker word, besluit ik op te staan. Na het ontbijt ga ik weer terug naar bed toe met mijn laptop en ga ik studeren. Vanavond heb ik een feestje gepland staan, dus ik kan niet tot 10 uur doorleren waardoor ik even extra vaart in de ochtend moet maken.

Zwemles

Ook breng ik mijn nichtje naar zwemles toe. Ze mag inmiddels al zonder zwembandjes zwemmen. Wat gaat dat toch snel. Mijn tante-hart zwelt op en ik ben poepie trots op deze kleine gekkie.

De rest van de middag lig ik in bed. Ik ben doodop, ik slaap ongeveer anderhalf a 2 uur bij elkaar. En ik ben nog moe als ik wakker word. Tussendoor lees ik het artikel en verzin ik hoe ik de volgende paper ga aanpakken.

Queer Arts Festival

Rond 8 uur vertrek ik naar Nijmegen en pik in Tilburg klasgenoten op. We hebben een feestje in Nijmegen. Het feest is de aftrap voor het Queer Arts Festival. Superleuk! Het is klein gebleven en alleen voor genodigden van bekenden, maar dat maakt het voor ons niet minder leuk. We dansen op allerlei muziek en mensen hebben het naar hun zin. Het voelt weer even alsof ik alive ben. We hebben het erg gezellig en ’s avonds laat rijd ik weer terug naar huis.

Hard gewerkt om een vrije zondag te hebben

Zondag 30 september
Ik heb heel hard gewerkt de afgelopen dagen om een beetje vrij te kunnen hebben op zondag. Dus doe ik het vrij rustig aan. Er zit al wel een klein stemmetje in mijn hoofd dat me probeert te herinneren aan het feit dat ik ook al moet beginnen met leren voor de tentamenweek die over 2 weken voor de deur staat. Maar vandaag negeer ik die héééééél even.

Naar het bos

Ik ga met mijn man en nichtje het bos in en we lopen een uurtje rond. Ik word heel happy van deze middag. De zon schijnt nog lekker, het bos ruikt heerlijk. Ik bedenk me dat ik deze hele week überhaupt niet buiten ben geweest. Mijn tweede gedachte is dat het nergens op slaat! Daarom geniet ik er vandaag extra van. Die paper voor dinsdag en andere deadline voor school die komen er nog wel aan en daar ga ik absoluut hard voor werken. Ik heb al in gedachten hoe ik het ga aanpakken, ik moet het alleen nog uitwerken. Maar nu, loop ik even met mijn hoofd in de natuur en neem ik elke minuut in mij op. De praatjes van mijn nichtje, hoe zij en manlief met elkaar voetballen met een steen op de weg, hoe ze enthousiast naar hondjes rent en al zelfstandig in de speeltuin klimt en klautert. Ze wordt zo snel groot…

Als ik ze dan samen over het bospad zie wandelen, zo gezellig met elkaar, smelt mijn hart.

Kop in het zand

Bij thuiskomst drinken we nog wat en nemen we een stukje taart. Onder een dekentje kijken we filmpjes op youtube. Tot we een aflevering van Ovide kijken. Als die is afgelopen breng ik haar naar huis en ga ik vervolgens weer aan de slag voor school. Je kan je hoofd nu eenmaal niet forever in het zand steken.