DIARY 2017 Week 20 Au mijn stuitje

DIARY 2017 – Week 20 – Au, mijn stuitje!

In mijn wekelijkse diary krijg je een inkijk in mijn leven. Deze week viel ik van de trap af, op mijn stuitje. En stond een groot deel in het teken daarvan. Wat ik deze week deed, lees je nu in mijn diary van week 20.

Au, mijn stuitje

Maandag 15 mei
Vandaag werk ik vanuit huis en als ik van de zoldertrap naar beneden loop, glijd ik uit en val ik keihard met mijn stuitje op de traptree. De rest glijd ik naar beneden de trap af en ik sta zo met beide voeten op de eerste verdieping. Mijn eerste gedachte is: Wow! En de tweede gedachte is: au, au, au, au, au….!!!!! Het wordt zwart voor mijn ogen en ik loop rechtdoor de slaapkamer in om daar eerst een half uur op adem te komen en niet flauw te vallen. Als ik denk dat het wat beter gaat, ga ik douchen maar kom tot de conclusie dat het nog half niet zo best gaat. In de avond ga ik niet tappen want het is onmogelijk met die pijn. Ik lig alleen maar op mijn buik en zij om het draaglijk te maken.

DIARY 2017 Week 20 Au mijn stuitje

Op mijn buik

Dinsdag 16 mei
Deze dag lig ik de hele tijd op mijn buik in het gras om mijn stuitje te ontzien. Ik lees een magazine en een boek, want verder kan ik niet zo veel. Alles doet nog steeds pijn, zo ook mijn stuitje. Zitten is geen optie. Ik bel mijn werk om ze alvast in te lichten en om bepaald (zittend) werk wat nog gedaan moest worden van me over te nemen. In de middag brengt mijn vriendin N. een donut om op te zitten, zodat ALS ik moet zitten het nog mogelijk zou zijn.

Sta-bureau

Woensdag 17 mei
Vandaag doe ik een poging op het werk. Gelukkig heb ik een elektrisch bureau wat ik in hoogte kan verstellen. Ik kan hem dus tot staand verstellen. Dus vanaf nu heb ik een staand bureau. Weer eens wat anders en het voelt als een balie, maar al met al kan ik nog steeds niet goed zitten, ook niet op de donut die ik gisteren heb mogen lenen. Wel korte momentjes, maar langer is best pijnlijk. Ik doe in ieder geval mijn best! In de avond ga ik naar de stad toe, om een hapje te eten met een oud-collega/vriendin van me. Tegelijk met een deel van ons team dat klaar zit om mee te doen aan een quiz. D. heeft leuk nieuws: Ze is in verwachting én ze gaat emigreren naar Australië. Ik vind het hartstikke leuk voor haar! Ik vraag alleen wel: Bij wie moet ik nu terecht met al mijn vage hippie vragen? Hahaha! Het eten duurt niet lang en al snel ben ik weer thuis. Ik had al lang genoeg gezeten.

LEES OOK  DIARY : Sunday Special - Week 34

Heb jij al gereageerd op deze video?

Ik heb jouw hulp nodig!

Doktersbezoek en ik mis hem zooooo

Donderdag 18 mei
Omdat ik nog steeds pijn heb, bel ik toch maar even naar de doktersassistente om haar om advies te vragen. Na mijn verhaal zegt de assistente dat ze toch wilt dat ik naar de dokter kom, zodat zij even naar mijn stuitje kan kijken. Schoonzus rijdt me er naartoe en na wat uitloop ben ik aan de beurt. De dokter checkt mijn ruggenwervel en mijn stuitje. Het lijkt niet gebroken te zijn, maar zeker wel gekneusd. De buitenkant zie je helaas niets aan, maar ze verzekert mij dat de binnenkant absoluut blauw is. Ik moet rust houden, niet te veel zitten… eigenlijk alles wat ik nu al doe. Ik krijg zwaardere pijnstillers en mag deze 3x per dag innemen. Ze vertelt me dat ik er nog lang last van zal hebben, maar de pijn met de dag zal moeten wegebben. Ik hoop het van harte, want ben het nu al beu.

Huilend in de auto

Als we in de auto richting de apotheek zitten, vertelt mijn nichtje vanaf de achterbank over haar opa en oma’s. En dan zegt ze dat haar ene opa al dood is en zeg ik dat dat klopt. En ineens begint ze te huilen… Als ik haar vraag, och lief meisje wat is er toch dat je zo moet huilen? Antwoord ze: “Ik mis hem zooooo!” Ja dikke tranen van verdriet bij alle inzittenden, want het gaat je aan het hart. Ik mis mijn vader ook erg. En schoonzus net zo goed.

LEES OOK  Dag oktober! (2019)

In de avond eet ik samen met enkele collega’s bij de Italiaan om de hoek. Ik ga af en toe van tafel en loop een stukje door de zaak. Het is gezellig! Toch moeten we oppassen dat we niet te veel over het werk kletsen.

Zitten op een donut

Vrijdag 19 mei
Dat zitten gisteren heeft me genekt. Ik heb afgelopen nacht enorm veel last van mijn stuitje gehad. In bed werd ik wakker van de pijn. Misschien was mijn pijnstiller uitgewerkt, dat kan ook… Vandaag werk ik over, want er is nog zo veel te doen. Volgende week moet ik ook extra dagen komen werken denk ik. Daar baal ik wel een beetje van, want ik neem een dag vrij, maar moet ook altijd mijn dag vrij weer inhalen. Schiet natuurlijk niet echt op. De rest van de middag zit ik op mijn donut om mijn stuitje te ontzien. Het gaat echt wel een keertje beter worden. Ik kom op de terugweg mijn buurvrouw tegen en doe nog een drankje bij haar. Gezellig!

Visite

Zaterdag 20 mei
Vandaag hebben we visite over de vloer, vrienden en familie. Dat is enorm gezellig, met twee meisjes die leuk samen aan het spelen zijn en onze vrienden die meezingen met muziek, kletsen over gewone zaken en diepere zaken. We hebben lol om de Grudge en uiteindelijk blijven ze ook nog allemaal lekker eten. Zulke dagen zijn mijn favoriet! Ik ken hun al zowat mijn hele leven (B. ken ik mijn hele leven en M. ook al jaaaaaaaaaren) en ook al zien we elkaar niet vaak, het is altijd leuk als we elkaar spreken.

LEES OOK  DIARY 2017 Week 28 - Workshops en logeerpartijtjes

Steenbergen

In de avond gaan we onze stijldansgroep aanmoedigen in de haven van Steenbergen! Ze doen het goed, met hun wals langs de kade (die maar zo weinig ruimte biedt om überhaupt op te dansen) en natuurlijk ging er wel eens iets minder gelijk, maar al met al ziet het er goed uit. Ik kom ook mijn oud-collega D. tegen en klets nog even met haar en haar man P. bij. Zo leuk om haar tegen te komen! Het was een flitsbezoek aan Steenbergen zo na de visite die we over de vloer hebben gehad, dus grappig dat ik haar toch nog tegen kom zonder dat ik haar kon inseinen.

Relaxen

Zondag 21 mei
Vanochtend kreeg ik lekker ontbijt op bed toen er werd aangebeld. De oude bewoners waren in de buurt, of ze een kijkje mochten nemen. Dit waren de vader en zijn twee kinderen en natuurlijk hebben we hen even een rondleiding door hun oude huis gegeven. Het is altijd een beetje vreemd, om te zien hoe een huis eruit ziet als je weg bent. De ziel die jij er in hebt gelegd, is verdwenen. Maar we zijn heel blij en gelukkig met ons huis en dat zie je er gelukkig ook wel aan af. Ze vonden het erg leuk om te zien blijkt wel, dus dat is mooi. Het is nu bijna 12 uur en ik schrijf deze blog nog af. Hebben jullie plannen voor vandaag? Ik hoop vandaag wat meer op mijn voeten te staan en vooral even te relaxen. Het weer werkt in ieder geval mee!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.