Going Green – Part deux

Hoezee! Ik spring een gat in de lucht, geen mens die me toch ziet.

Eerste plantjes in de kas

De eerste plantjes komen al boven en mijn tuinkers doet het als een tierelier. Ik ben helemaal gelukkig maar merk ook dat het met recht een klus is. Je moet absoluut niet vergeten om water te geven (een blaadje van mijn lieftallige aardbeienplantjes is al bruin) en ’s nachts de bak dicht te doen en wanneer je van tevoren weet dat het erg warm zal worden kan je de kas op een kiertje open zetten. Het houdt voor mij voornamelijk in dat ik nauwgezet het weer in de gaten moet houden. En mijn kasje dus niet moet vergeten. Ik probeer deze dingen nu te integreren in mijn dagelijkse activiteiten en het begint inmiddels al aardig op te schieten. Natuurlijk gaat er nog wel eens iets mis, zo sta ik in het pikkedonker mijn plantjes water te geven omdat ik het eigenlijk vergeten was om in de namiddag te doen. Vooral de weekenden zorgen ervoor dat ik ‘ontregeld’ ben en mijn kas dus ook…!

Waar zijn die solarlampen?

Ik sta mede in het pikkedonker omdat ik nog te lui ben geweest om mijn solarlampen in de achtertuin te installeren. Ik kijk piekerend om me heen. Waarom doe ik daar toch niets aan? Maar de volgende dag ben ik het alweer vergeten tot ik opnieuw in het pikkedonker probeer de plantjes water te geven. Alsof dit lumineuze idee alleen naar boven borrelt als ik geconfronteerd word met geen hand voor ogen zien. Dat moet veranderen!
De solarlampen zijn inmiddels geïnstalleerd op verschillende plekken in de achtertuin, maar ik moet nog bekijken hoe goed ze het doen. Ze laden inmiddels een hele dag op dus het resultaat zal vanavond te bewonderen zijn. Ik ben zo benieuwd!

Fietsen

Bovendien wil ik bij deze aangeven dat ik weer met de fiets de boel verken. Normaliter ben ik een echte autorijder. Ik hou nu eenmaal van mijn auto en sinds de eerste sneeuwval was ik er bijna mee vergroeid. Hoewel het inmiddels al een tijdje lente begint te worden, kon ik het niet laten om mijn auto te laten staan. Maar gisteren zette ik hem resoluut aan de kant. Al met al scheelt het me niks in tijd (als ik naar mijn werk ga, het kippenstukkie) en bovendien kost het én geld én extra co2-uitstoot. Mijn lieve bolide zal ik daarom eerder aangrijpen voor langere stukken en voor de kortere afstanden zeker laten staan.

Het is soms even wennen, maar dan heb je ook wat…

2 reacties