Nep bont dragen: To fake, fun or fur

Bont is taboe. Toch geniet het dragen van bont nog regelmatig een comeback. Normale zaak, of niet? En wat als je een bontjas geërfd hebt? Kan je die dan zonder schuldgevoel dragen? Dat blijkt toch iets minder klip en klaar te zijn als je denkt.

Nep bont gebruiken in collecties

Bont is nooit echt uit geweest, in bepaalde kringen blijft het een status dingetje. Toch wordt het al een tijd nep geproduceerd als fake fur of fun fur. Waarvan de laatste vaak in zuurstokroze kleuren worden geproduceerd. Er zijn designers die fel tegen het gebruik van bont zijn zoals Stella McCartney. Zij heeft zelfs alleen maar fun fur in haar collecties. Zo hoeven fashionista’s zich niet schuldig te voelen bij het dragen van het nepvachtje.

En toch maakt echt bont regelmatig een comeback. Bij modeshows zie je veel mensen in het publiek bont dragen en ook designers gebruiken het soms weer in hun wintercollectie. Daarmee rijst bij mij de vraag: is het dragen van bont (weer) ’toegestaan’?

Ook oud bont dragen is niet oké

Een kort bezoek aan bontvoordieren.nl leert mij dat mijn bont ook niet oké is. Ja je leest het goed, ik heb bont in huis. Ik heb een bontjas van mijn oma in mijn bezit. Het is een erfstuk, ze schafte het ooit in de jaren 40 aan. Toen was het dragen van bont nog bon ton.

Ik heb een bontjas: is dat oké?

Hierover heb ik als bontjas eigenaar wel eens een discussie gevoerd: ja, ik heb een bontjas. Maar nee, ik ben geen dierenbeul of dierenhater. Vegetariërs lopen ook wel eens met leren schoenen rond, we zijn nu eenmaal niet perfect. Maar bij bont wordt er veel feller gereageerd op het dragen ervan. Terwijl de vraag genuanceerder zou zijn of je nieuw bont zou aanschaffen. Want dat doe ik dus niet.

Maar al jaren is dat niet het geval. Bont dragen is niet geaccepteerd en zéker niet als je pretendeert duurzaamheid belangrijk te vinden zoals ik. Toch draag ik (oud) bont. Is dat hypocriet? Nieuw bont of oud bont: maakt het uit?

Ik wil niet bijdragen aan nieuw dierenleed

In mijn ogen maakt het zeker een verschil. Ik wil niet bijdragen aan nieuw dierenleed. Door het dragen van oud bont, een beest dat er al voor heeft moeten lijden door de aanschaf van een ander, vind ik niet zo erg. De Bond voor dieren zegt juist dat het gaat om een voorbeeldfunctie. Zo lang er bont in het straatbeeld te zien is, wordt het genormaliseerd.

Ik begrijp heel goed dat de mode ervoor kan zorgen dat mensen – zonder dat ze zich goed laten informeren – bont dragen. Kijk maar naar de gevulde winterjassen en capuchon met bont erlangs. En toch trek ik bij extreme kou de bontjas aan. Niet vanwege status. Maar omdat ik het zonde vind dat die dieren anders voor niets zijn gestorven. En vooruit, omdat het heel erg warm is. Dus oud bont: gewoon doen. Nieuw bont: alsjeblieft niet.

Duurzame keuzes maken kan moeilijk zijn

Ik vind het moeilijk om er voor uit te komen, maar ik wil als blogger ook eerlijk zijn. Je zou me op een ijskoude dag in Nederland zomaar in mijn bontjas kunnen zien lopen. En ik ga me niet anders voordoen als dat ik ben.

Het is soms moeilijk om keuzes te maken als je duurzaam wil zijn. Ja, ik vlieg soms, ik zet de verwarming niet op 19 graden (alleen tijdens Warmetruiendag), ik eet nog vlees en ik draag dus (soms) bont. Want ook voor mij blijft het een zoektocht naar hoe ik duurzaamheid in mijn leven aanpak.

Hoe denk jij over bont?