3 Juni – See

How weird this post may sound like… isn’t it amazing that I have vision? So I can see that the air is changing from blue to dark grey or yellow and purple when thunder is coming. That I can see the stars when the clouds aren’t in the way. That I can see there’s new life, when I pass by the meadows. That I can see the colours of the flowers, can be happy with watching a movie and most of all being happy to see the people that I love.
I see my little cousin growing up, my friend getting betting in yoga, I see my mother’s smile and tears, I see my brother’s first grey hairs and the rosy cheeks of my boyfriend. All things that I would not want to miss. The idea of not seeing… is something you can’t imagine. I am so happy and blessed that I can see and not having to feel a face, but being able to have somebody’s face in my hands and to look at it.

**********************************

Hoe zweverig deze post ook klinkt… het is geweldig dat ik kan zien. Dat ik kan waarnemen dat de lucht verandert van lichtblauw tot donkergrijs of geel en paars met naderend onweer. Dat ik de sterrenstelsels kan zien wanneer de wolken er niet voor geschoven zitten. Dat ik kan zien dat er nieuw leven is, in de lente als ik de weilanden voorbij rijd. Dat ik de kleuren van bloemen kan zien, dat ik blij kan worden van een film en het meest blij word van het zien van mensen waar ik van hou.
Ik zie mijn kleine neefje groter worden, mijn vriendin beter worden in yoga, ik zie mijn moeder haar lach en haar tranen, ik zie mijn broer zijn eerste grijze haren en ik zie de blozende wangen van mijn vriendje. Allemaal dingen die ik niet zou willen missen. Het idee dat je iets niet meer kunt zien… kan je je niet voorstellen. Wat ben ik toch blij dat ik kan zien en niet ieder zijn gezicht hoef te voelen maar in mijn handen kan nemen en kan bekijken.