31 Oktober – Fietsen

A while ago the bike of my boyfriend has been stolen. And not only him but me as well were really upset! People who live in Amsterdam and read this might think to themselves: so what, that happens all the time over here – but you see: we had matching bikes. It sounds so nerdy but I liked it so much to go to the city with the two of us on our bikes. Joep on his ‘Paris’ bike and me on mine. That will not be happening soon because for now he is bike-less but it makes me appreciate my bike even more.
In summertime it can be so delish to jump on your bike. My bike even got me through puberty. My friend and I drove around our little village every evening on our bikes. They saw us so many times, people started to call us the ‘Biking-club’. It’s a name we still honor. When we wanted to do something or wanted to see something, we just hopped on our bikes to bike through our village or to go to the next one. I used it for my first job (I was a paperboy well a girl of course…), I drove to another village through the field just to get an icecream or to go to the harbour to relax illegally on other people’s boats (please it was soooo innocent). Of course it’s really ecological but it’s also fun to do (but I don’t like long trips on the bike) especially when the weather is nice. Because let’s be honest: when in summer it’s the best thing to feel the wind in your hair when biking. And when you go clubbing nothing is better than to go home on your bike after having had some glasses of alcohol. No full and sticky busses or a car that you needs to be kept at the parkinglot but just your old, beloved bike.
What an invention.

*****************************

Een tijdje terug is de fiets van mijn vriend gestolen en niet alleen hij, maar ook ik was er ondersteboven van. Mensen uit Amsterdam die dit nu lezen denken waarschijnlijk bij zichzelf: so what, dat gebeurt zo vaak – maar zie je: we hadden matching fietsen. Het klinkt heel nerderig maar ik vond het zo leuk om met zijn tweeën op de fiets naar de stad te gaan. Hij op zijn ‘Paris’ bike en ik op de mijne. Dat zit er niet meer in want hij is voorlopig fiets-loos maar hierdoor apprecieer ik mijn fietsje des te meer. In de zomer kan het zo heerlijk zijn. Mijn fiets heeft me zelfs door de puberteit heen geloodst. Mijn vriendin en ik gingen elke dag rondjes op de fiets door ons dorp rijden. We werden zo vaak gesignaleerd dat men ons de ‘Fietsclub’ ging noemen. Een naam die we graag in ere houden. Als we er op uit wilden gaan, sprongen we gewoon op de fiets om door het dorp te fietsen of naar het volgende dorp te gaan. Ik deed er mijn eerste krantenwijk mee, ik fietste door de polder om een ijsje te halen of naar de jachthaven te gaan en daar illegaal op andermans bootjes rond te hangen. Naast het feit dat het natuurlijk zo ecologisch als wat is, is het ook nog eens leuk om te doen (als het niet te verre tochten zijn, ik ben geen echte recreatieve fietser) als het lekker weer is (en dat is een zeer belangrijke toevoeging al zeg ik het zelf). Want laten we wel wezen in de zomer is er toch niets lekkerder dan het briesje door je haren te voelen gaan. En als je uitgaat is er niets fijners om tenminste nog op de fiets thuis te kunnen komen na een paar glaasjes. Geen overvolle bussen of een auto die je moet laten staan, maar gewoon de ouderwetse en vertrouwde fiets.
Wat een uitvinding.