Afscheid van een decennium

Aan het einde van het jaar word ik altijd sentimenteel en melancholisch. Als je aan het einde van het jaar de balans opmaakt en nadenkt dat we een nieuw decennium ingaan en dus een ander decennium achter ons laten… is het niet gek als je weet waarom ik sentimenteel ben. Namelijk vanwege hoge hoogtepunten en diepe dieptepunten. Want WAT heb ik veel meegemaakt de afgelopen 10 jaar.

Mijn grootste verlies

Dit decennium startte ik met een vader en moeder. Het decennium ga ik uit met alleen een moeder. Mijn vader overleed plotseling in 2011 toen hij en mijn moeder op vakantie waren in Zuid-Frankrijk. En ik geef eerlijk toe dat ik dit zware verlies nog steeds niet te boven ben gekomen. Het decennium begon dus met heel veel pijn en verdriet. Hoewel mettertijd de scherpe randjes er af zijn gegaan, blijft de pijn wel. Ik ben inmiddels op een punt dat ik weet dat het altijd onderdeel zal blijven van mijn leven. Gelukkig heeft mijn vader zoveel moois meegemaakt in zijn leven. En ik kan terugkijken op een heel fijne jeugd, met heel veel liefde en grapjes van mijn papa. Ik kan niet geloven dat het al 8 jaar geleden is dat papa is overleden… Hij was nog zo jong. Ik was nog zo jong (net 27 jaar). Hij is nog zo vaak bij onze gesprekken aanwezig. En regelmatig rolt er een traan over mijn wangen. Maar meestal met een glimlach erbij, want wat een geweldige man was het. Met een hart zo groot als beide handen.

Parisienne spelen

We woonden in Parijs. Ik was dolgelukkig in die tijd. Hier kon ik alles wat ik de afgelopen jaren had meegemaakt rustig van een afstand bekijken. Ik liep elke dag kilometers door de stad. Bezocht meer musea dan de collega’s van manlief ooit bij elkaar bezocht hadden in alle jaren dat ze in Parijs woonden. We ontvingen visite, aten vrijwel elke dag buiten de deur en genoten van het heerlijke Franse leven. Parijs, mijn grote liefde… ik zal die gelukzalige tijd in ons appartement in de Rue de la Boétie nooit vergeten.

Een retraite die me meer bracht dan ik dacht

Ik ging op retraite in Zuid-Frankrijk waar ik tegen wat zaken in mijn leven aan liep. Het initiële doel was om lekker te schrijven en yoga te doen. En wat bracht mij het meest? De meditatie lessen die we kregen tijdens die week. Ik kwam tot de conclusie dat ik nog steeds een groot gapend gat had in mijn hart. Dat zachtjes bloedde en waar ik in het begin van het overlijden van papa niet naar gekeken had, omdat ik druk bezig was met hoe anderen zich voelden. Ik had niet gehuild. Of te weinig. In de velden rondom Limoges schreeuwde ik het uit in momenten van pure stilte, wanneer ik alleen was. Dit was de tijd om mijn hart zachtjes te verzorgen. En ik maakte vrienden voor het leven uit alle windstreken. Ik ben beter uit die retraite gekomen dan dat ik er in ging. Zonder dat ik het zelf wist!

Tante worden

Ik werd tante van mijn neefje in 2010, van hubby’s kant. Een grote knul van inmiddels 9 jaar!

Maar ik werd ook tante van de kinderen van mijn broer. Mijn nichtje werd in 2013 geboren en het is uncanny om te zien hoe veel ze op mij lijkt. Ook kwamen er afgelopen decennium nog twee kleine schatjes bij om het gezin bij mijn broer compleet te maken. Hoewel, compleet? Dat weet ik natuurlijk niet. Maar ze zijn nu in ieder geval met zijn drietjes – 1 meisje, 2 jongens. Het zijn alle drie mooie kinderen en ze laten me lachen op hun manier. Ik verveel me geen moment met ze!

Verliefd, verloofd, getrouwd

Enkele weken na de geboorte van mijn nichtje, werd ik door mijn lief ten huwelijk gevraagd in Polen. We hebben weken met ons geheimpje rondgelopen. Heerlijk was dat!

Huwelijk met de liefste

Ik stapte in het huwelijksbootje met de man waar ik onwijs veel van hou. Het is geven en nemen, het is intens houden van, het is volledig loslaten en vertrouwen en elke dag lachen. Hij stoort zich soms aan mij, ik stoor me soms aan hem, maar toch is alles altijd met wederzijds respect en een grapje. Humor, respect en vrijheid zijn belangrijke ingrediënten in onze relatie. En ik ben zo blij dat ik iemand heb die mijn klankbord is en mijn vangnet. Waar ik intelligente gesprekken mee kan voeren, maar die tegelijkertijd zo lomp kan doen dat ik niet meer bijkom van het lachen. We kunnen samen gaan stappen en ons bezatten, maar ook een avond praten over literatuur of de zware onderwerpen in het leven. Het verveelt nooit.

De mooiste bestemmingen

Ik kwam op de mooiste plekken op aarde. We maakten rondreizen door Europa, gingen meermaals op reis naar Amerika en Thailand en op honeymoon naar Zanzibar. Ik ben one lucky bastard.

Een eigen huis

We kochten ons eerste huis. Een huis! Van steen! Van ons! Hoe is het mogelijk? We vonden het huis via Facebook, mijn vriendin N. wees ons er op. Het klikte met de verkopers, het huis vonden we prachtig en met een paar weken was het rond. We wonen hier nu al een paar jaar met heel veel plezier. Ik kom nog regelmatig thuis en denk dan: wauw, dit is ons fijne huis. We hebben nu al zo veel mooie herinneringen gemaakt.

Slechte gezondheid

Afgelopen jaar werd ik geconfronteerd met een tegenslag op gezondheidsvlak. Het heeft tijd gekost om hier bovenop te komen, om me beter te voelen. Op dit moment gaat het wel oké met mijn gezondheid en dat is top. Het is alleen nog steeds zoeken wat ik wel en niet kan doen. En dat is naast mijn PDS, want daar heb ik helaas ook nog steeds last van. Het klinkt misschien allemaal heel vaag. Maar ik zal in het nieuwe jaar hier meer over vertellen.

New Media Design

En last but not least: ik startte met een Master aan Tilburg University. Eerst door een premaster te doen en daarna doorstromen naar de Master New Media Design. Ik ben dit jaar officieel afgestudeerd, mét genoegen! Trots, blijheid, alles. Ik heb er hard voor gewerkt. De master heeft me soms bloed, zweet en tranen gekost. Maar vooral bracht het me een grotere persoonlijke ontwikkeling.

Dankbaar

Dus al met al… de jaren 10 waren roerig. Hoewel ik geconfronteerd werd met één heel groot gemis, heb ik onwijs mooie herinneringen mogen maken. Met mijn man, met mijn familie, met vrienden. Zij waren bij elke stap aanwezig. Bij de goede, maar ook de slechte momenten in mijn leven. Mijn conclusie: ik ben dankbaar. De mensen waar ik van hou zijn gezond, ik ben gezond. De herinneringen van de jaren 10 neem ik voor altijd mee en gelukkig zijn die grotendeels groots en mooi.

Op naar de roaring twenties!

4 reacties