Camargue: De helden te paard – Ruiters om verliefd op te worden

Ik voel de spanning nog in de lucht hangen: De mannen te paard uit de Camargue komen langs! Hoe ik verliefd werd op een onbereikbaar figuur.

De Gard

Als tiener vertrok ik samen met mijn ouders naar Zuid-Frankrijk, om neer te strijken in de Gard bij een middeleeuws stadje. Dat deden we jaren achter elkaar en ik heb mijn mooiste zomerherinneringen daar opgebouwd. Als we geluk hadden en de zomervakantie viel voor ons juist, konden we het grootste, spectaculaire evenement uit de regio meemaken. Het stieren vangen!

Stieren vangen

In het eerste weekend van augustus trok een karavaan van Camargue mannen, uitgedost in boeren overhemden en met hoed, langs de verschillende steden en dorpen in het zuiden van Frankrijk. Met hun paarden en behendigheid wisten zij ieder jaar een geweldig spektakel te laten zien. De mannen uit het dorp werden gevraagd om jonge stieren te vangen, die door de Camargue mannen in bedwang achter hun paarden werden gehouden. Nog steeds levensgevaarlijk, want de jonge stieren zijn groot, zwaar en vooral beresterk. Maar traditiegetrouw doen de jonge mannen van het dorp mee, je wordt er als het ware (en in hun ogen) een Echte Man door.

Hier zie je de stier maar net (in het midden met zijn witte horens)

Vonken en getrappel

De heftigste momenten waren die tijdens de schemer, waarbij mensen langs de kant van dit bijzondere evenement stonden en je in de verte een trompet hoorde schallen en mensen hoorde schreeuwen. De trailer met hierin de stier zwaaide met een klap open, de paarden die zo goed en zo kwaad als het kon de stier probeerden te bedwingen achter hun, waarbij de vuurvonken van de hoeven en de straat af sprongen. En dan dat moment, wanneer de mannen het voor elkaar kregen om de stier te stoppen en hem bij de horens te vatten. Vaak duurde het enkele seconden maar het publiek was in rep en roer als het gebeurde.

Wauw, ik was helemaal in de ban van dit spektakel. Wat een geweld, wat een behendigheid en wat een geluk dat de stier netjes werd behandeld. En om maar niet te zwijgen van de geweldige ruiters, die mannen uit de Camargue.

De Camargue man

Mijn oog viel op een bijzonder leuk exemplaar; slank, donker haar en blauwe ogen. Als het aan mij lag, mocht hij mij zo op zijn paard tillen en naar de zonsondergang rijden. Maar hij zag mij niet en ik stond daar als dweperige tiener te genieten van een man die wist hoe hij met een paard moest omgaan.

Sangria en zoete kussen

Natuurlijk toen ik eenmaal de status van ‘niet vrijgezel’ had behaald, kwam hij naar me toe gelopen – enkele zomers erna. Mijn hart maakte een sprongetje! Die prachtig blauwe ogen, die door mij heen leken te kijken. Ik zwijmel nog als ik terugdenk aan mijn Franse jeugdherinnering. We dronken sangria, praatten en dansten samen. Tot hij mij vroeg of hij mij mocht kussen. Tot op de dag van vandaag vind ik het een mooie gedachte dat die bijzondere jongen uit de Camargue, zo lief en teder vroeg of hij permissie mocht om mij te kussen.

En terwijl ik de fotoalbums van weleer in de kast in de woonkamer zet, zie ik hem voorbij schieten in mijn snapshots van lang geleden in de hoop hem goed op film vast te leggen. Niet echt gelukt, maar daardoor heb ik wel altijd de herinnering behouden.

Op wie had jij een (onbereikbare) crush toen je jong was?