Levenslessen van een 36-jarige – wat ik geleerd heb sinds mijn dertigste

Zaterdag 6 juni werd ik 36. En wat heb ik geleerd sinds mijn 30e? Veel en tegelijkertijd niets, laten we dat voorop stellen. Er zijn me een paar dingen die opgevallen de laatste 35 jaar. En van die laatste vijf jaar wil ik graag wat lessen met je delen. Misschien ben jij de 30 (+ jaren) al lang gepasseerd, misschien ben je pas net 20 geworden. Levenslessen zijn handig voor alle leeftijden, nietwaar? Zo leerde ik…

Het is oké

…Dat het oké is om je soms heel erg slecht te voelen. Ik heb al sinds mijn zestiende met enige terugkeer last van een winterdip. Die heb ik nu eenmaal. Ik voel me dan ongelukkig en emotioneel. Dat uit zich in huilbuien of chagrijnig gedrag en eeuwig vermoeid zijn. Ik heb lang gedacht dat ik mijn winterdip kon tegenhouden. Of mezelf kon aanleren (haha the young fool I was!!) om in die periode mezelf vrolijker te gedragen. Wat nogal overdreven lijkt als je bedenkt dat ik al een positief ingesteld persoon ben.

Bij mij past nu eenmaal het feit dat wanneer de blaadjes vallen, mijn stemming ook valt. En dat is helemaal oké. Acceptatie. En acceptatie komt in many disguises, waarover later meer.

‘We klooien allemaal maar wat aan’ is één van de belangrijkste levenslessen

…Dat niemand zijn shit together heeft. Tuurlijk, iedereen doet wel alsof ze de wijsheid in pacht hebben en een gestroomlijnd leven leiden. Maar dat hebben ze dus niet en dat doen ze dus niet. Don’t let yourself be fooled! Die mensen houden je een sprookje en een leugen voor. Mijn advies? Trap er niet in en leg de lat niet te hoog voor jezelf. In the end doen we allemaal maar een dotje. Echt waar! Dat wist ik hier nog niet. Wat me brengt bij het volgende, zeer belangrijke punt.

Love yourself first

… Dat zelfliefde, zelfcompassie, zo zo ZO belangrijk is. We zijn onze ergste criticasters. En waarom? Probeer eens bij jezelf te rade te gaan en antwoord te geven op die vraag.

Be your own cheerleader

De afgelopen 5 jaar is het me opgevallen dat ik niet meer zo’n cheerleader voor mezelf was. Wel een cheerleader voor mijn uiterlijk, maar wat minder voor mijn innerlijk. Mezelf aanmoedigen en in mezelf geloven zoals ik vroeger deed was ik kwijt geraakt. Ik was kritisch geworden en iets in me vroeg zich geregeld af: ‘Nancy, wat ben je in godsnaam aan het doen?’ (Geschiedenis-Nancy zou ik graag willen verwijzen naar punt twee: We klooien allemaal maar wat aan) Gedachten overspoelden me zoals ‘Wat is je pad? Wat is je doel? En waarom loop je zo gigantisch aan te kutten?’
Met andere woorden: ik was niet zo lief meer voor mezelf.

Tijdens mijn studie kwam dit enorm aan de oppervlakte: ik twijfelde constant aan mezelf. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt. Waar had ik ineens die knauw in mijn zelfvertrouwen van gekregen? Vroeger had ik hier helemaal geen last van!

We hebben allemaal een negatieve innerlijke stem

Wat ik denk dat het was? Ik denk dat ik naar dat gemene stemmetje was gaan luisteren. Je weet wel, die ene die zo’n akelig toontje aanslaat en zegt dat je niet mooi, niet goed of niet slim genoeg bent. Alle vrouwen hebben zo’n negatieve innerlijke stem. Het is alleen aan ons of we er naar luisteren. Dus laten we bij deze besluiten dat het stemmetje de pot op kan. En spreek jezelf moed in de spiegel. Dat doe ik ook en doet wonderen voor mijn zelfvertrouwen!

Hoera ik word ouder! En meer levenslessen:

…Dat het prima is om ouder te worden en er ook zo uit te zien. Je wordt oud en dat is prima. Hoera, ik word ouder! Mijn lichaam heeft mij al tot dit punt gebracht en daar ben ik dankbaar voor.

Wat is er niet leuk aan ouder worden?

Er zitten heus wel dingen tussen die een stuk minder leuk zijn aan ouder worden. Zoals slechtere ogen, grijze haren, hangende borsten, slechter uithoudingsvermogen, lagere spieropbouw, slappe billen, kipfilet armpjes. Maar dat zijn geen zaken die er werkelijk toe doen. Je bent uiteindelijk een product van je levenservaringen, je karakter, je achtergrond en je lichaam. Dus waarom legt men de focus alleen op het uiterlijk?

Meer oudere dames vertegenwoordigd in de media

Het zou dan ook wel leuk zijn als we oudere dames beter vertegenwoordigd zouden zien in de media – hoera voor diversiteit. Ik zou blij zijn om dames te zien die niet hun gezicht hebben laten verbouwen. En wat is er mis met grijs haar trouwens?! Ik vind het jammer dat ik mijn natuurlijke kleur kwijt raak, maar als ik alles relativeer denk ik: het is ook maar haar. (Wel jammer dat je grijs schaamhaar kunt krijgen. Maar dat is voor een andere fase in mijn leven waar ik nog liever even niet aan denk.)

The work is never done

…That the work is never done. Hoewel we doen alsof we alles onder controle hebben (zie mijn eerdere punt ‘we klooien allemaal maar wat aan’) ben je nooit, maar dan ook nooit te oud om te leren. Ik ging studeren in mijn dertiger jaren en ik kan het iedereen aanraden! Jezelf bijspijkeren vind ik een essentieel onderdeel van mens zijn. Alleen door open te staan, te luisteren en te willen leren, blijf je groeien als mens.

Andere essentiële onderdelen in het leven zijn mijns inziens compassie, empathie en nuance zien. Als je ouder wordt is niet alles meer zwart-wit. Je ziet eindelijk alle schakeringen grijs die het leven en de wereld biedt.

Wat gij niet wilt…

En één van de belangrijkste levenslessen die ik in mijn leven heb geleerd is die van de Gulden Regel:

Wat gij niet wilt wat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.

De Gulden Regel

Door op die manier naar elke situatie en elk mens te kijken, stel je je hart open voor humaan gedrag.

Ik hoop dat je wat aan mijn levenslessen hebt en ervan kunt leren. Wat zijn de levenslessen die jij hebt geleerd sinds je 30e?

Lees hier wat ik over ouder worden zei 3 jaar geleden. Spot de verschillen en de overeenkomsten in levenslessen 😉

Volg jij mij al op YouTube? Je kunt je gratis abonneren. Klik hier.