Een eerlijke update #1

Ik had van alles aan content ingepland staan, voor als ik bijvoorbeeld ziek werd of er een drukke week tussendoor kwam met veel stress. En dat gebeurde. Maar op een gegeven moment is je content op. Dus in plaats van artikelen die ik al half had gemaakt snel-snel af te maken, voelt het op dit moment beter om een blog artikel from the heart te delen. Een eerlijke update zodat je weet hoe het met me gaat.

Na Koningsdag werd ik ziek

Na Koningsdag werd ik ziek, heel ziek. Waar een ander waarschijnlijk met niet al te veel problemen zal kampen bij een buikvirus, lag ik als prikkelbare darm syndroom patiënt 10 dagen aan mijn bed gekluisterd. Het werd zelfs zo erg dat ik de huisartsenpost belde in de nacht in het weekend. Gelukkig mocht ik toen snel pijnstilling komen halen, omdat ik lag te kronkelen van de pijn.

Het probleem was echter ook dat ik het toilet soms wel 6x per uur bezocht. En dat heeft gevolgen voor je lichaam. Zo droogde ik uit, ondanks mijn grote inname van zowel ORS, als bouillon, water en slappe thee. Ik at ook, maar niets bleef binnen.

Tweede telefoontje met de huisartsenpost

Helaas was ook mijn tweede telefoontje naar de huisartsenpost geen succes. “U zult het even moeten uitzingen mevrouw.” Ik zat toen al op dag 4 van helemaal niets binnen houden. Online stond al dat je dan zeker aan de bel moest trekken. Ze raadden me aan om op maandag naar mijn huisarts te bellen.

Op naar de dokter dan maar

Dus dat deed ik de dag erna bij de dokter, op aanraden van de huisartsenpost. De huisartsenpost opperde dat er wellicht een kweekje opgestuurd kon worden naar het lab. Helaas bleek mijn huisarts met vakantie en hield de assistente van de vervangende huisarts me helemaal af. “Nee mevrouw, voor een simpele buikgriep!? Kijkt u maar even op thuisarts.nl wat u moet doen. En als u nu verward raakt of niet meer goed kunt praten, kunt u nog eens terugbellen”. Ik kon nog zo veel argumenten gebruiken en zeggen wat ik allemaal gedaan had, ze bleef stug volhouden. Die afspraak kwam er niet.

Ik vind mezelf toch geen aansteller…

Ik weet dat de zorg met heel veel tekorten te kampen heeft, maar ik heb nog nooit in mijn leven zoiets belachelijks meegemaakt. Een aansteller zou ik mezelf niet noemen, ik bel heus alleen als het echt niet anders kan. Ik voelde me helemaal niet serieus genomen. Ze gooiden het op een buikvirus, maar zeker weten doen we het niet natuurlijk. Geen arts heeft me immers gezien, naar mijn buik geluisterd of gedrukt op mijn buik. Maar laten we er even van uitgaan dat het wel een buikvirus was.

Back from the dead

Goed, 10 dagen dus. In het weekend erna waste ik me voor het eerst weer onder de douche en kleedde ik me aan. Dat was nogal een dingetje. Ik liep niet meer recht, was kilo’s kwijt en had vrijwel geen energie meer. Maar ik was back from the dead!

Toch probeerde ik mezelf een beetje op te peppen, ik ging immers op woensdag 11 mei naar Edinburgh met mijn moeder! Ze kwam in het weekend langs, maar zag wat pips en vertelde me dat ze zich niet zo goed voelde.

Een nieuwe crisis

Op mijn aandringen ging ze op maandag voor ons vertrek naar de huisarts. Hij heeft bloedonderzoek laten doen. Op dinsdagavond belde hij na zijn dienst op: ze mocht onder geen beding een vliegtuig instappen en moest zo snel mogelijk naar het ziekenhuis; de bloeduitslagen waren niet goed.

Wat dat betreft wil ik verder niet in details treden, want het is persoonlijk en ik kan me voorstellen dat van haar niet heel internet hoeft mee te lezen. Maar het gaat om mijn moeder, van wie ik zielsveel hou en om wie ik me erg zorgen maak. (Altijd hoor, ziek of niet ziek) Je begrijpt dat me dat heel erg aangrijpt, als er ineens iets mis is met haar gezondheid. Ook omdat mijn vader in 2011 plots is overleden. Zodra er iets mis is – zelfs al is het iets kleins, schrik je je toch weer een hoedje.

Ik ben mantelzorger

Toen mijn vader ruim 10 jaar geleden plots overleed en ik me bekommerde om het wel en wee van mijn hele familie zei een collega tegen me dat ik een mantelzorger was. Zoals zij dat ook was. We schelen ruim 20 jaar en ze had een bejaarde moeder, waardoor ik me niet herkende in haar situatie.

Door de jaren ben ik gaan inzien dat ik inderdaad mantelzorger ben. Begrijp me niet verkeerd: er is weinig sprake van mantelzorg. Mijn moeder is een vrij jonge vrouw en doet heel veel alleen. Ze kan zelfstandig wonen en leven. Alleen wanneer er zorg nodig is, dan is ze – zoals veel mensen in Nederland – aangewezen op anderen. En dan komt de familie / mantelzorger om de hoek kijken. Die meedenkt en meehelpt wanneer het allemaal tegen zit. Zoals toen ze haar heupoperaties kreeg en revalidatie had. En ook wanneer ze nu afspraken heeft in het ziekenhuis.

Alle zeilen bij

Dus op dit moment is het even alle zeilen bijzetten. Gelukkig heb ik nu de mogelijkheid om mijn dagen en uren wat flexibeler in te delen als zelfstandig ondernemer, anders zou ik even niet weten hoe ik het allemaal rond zou moeten krijgen. Ook de mentale druk is best pittig. Ik maak me toch zorgen om mijn moedertje. We zullen binnenkort meer horen en hopelijk komt alles dan weer in rustiger vaarwater terecht.

Eerlijke update

Bedankt voor het lezen van mijn eerlijke update. Hopelijk gaat het met jou allemaal goed! Zodra ik weer wat beter in mijn vel zit, zal ik wat vaker content delen. Hier en/of op Instagram. Nu merk ik dat het me soms aan tijd, aandacht en energie ontbreekt. Ik hoop op je begrip.

Op zoek naar leuke video’s om de tijd te doden tot ik weer voldoende updates doe? Check dan mijn youtube kanaal.