Revalidatietraject met Bechterew: mijn learnings na 1 maand revalideren

Ik heb reuma en afgelopen voorjaar werd ik door de reumatoloog naar huis gestuurd. Iets in de trant van: “ik kan niets meer voor je betekenen, ga maar een revalidatietraject volgen, ik denk dat het waardevol voor je kan zijn.” Sinds half mei volg ik een revalidatietraject om mij te ondersteunen bij mijn klachten en mijn Bechterew op de achtergrond te plaatsen. Ik deel met je mijn learnings na 1 maand revalideren.

Wat houdt een revalidatietraject precies in?

Dat is voor elk individu anders, dus mijn eerste opmerking zou zijn: neem contact op met je arts om hier uitgebreid over te spreken. Dankzij mijn doorverwijzing heb ik met de revalidatiearts en casemanager gesproken over wat ik wil bereiken met mijn revalidatietraject. Aan de hand van dat gesprek, mijn klachten en wensen en hun expertise is er een traject gemaakt waarbij disciplines worden gekoppeld aan mijn revalidatie.

In mijn geval bestaat het revalidatietraject uit de volgende disciplines:

• Fysiotherapie
• Ergotherapie
• Cesartherapie
• Manuele therapie
• Psychologie
• Tussentijdse evaluaties met de casemanager en/of revalidatiearts

Het voordeel van een revalidatietraject volgen is dat alle disciplines op elkaar afgestemd zijn. De experts hebben allemaal inzage in je rapport en kunnen je daardoor beter ondersteunen. En jouw case wordt ook voorgelegd en besproken met elkaar. Voor een betere samenwerking en om jou nog betere resultaten te bieden.

Wat ik wil bereiken met het revalidatietraject

Mijn doel in het revalidatietraject is geen pijn meer hebben. Alleen dat is te kort door de bocht, daar kwam ik snel genoeg achter. Reuma hebben, staat bij mij gelijk aan elke dag pijn hebben. Een revalidatietraject kan dat helaas niet gegarandeerd wegnemen. Wat het wél doet is me handvatten geven om betere keuzes te maken in mijn leven. Dat bestaat uit een fysiek én een mentaal aspect.

Mijn learnings van mijn eerste maand revalideren

Fysiek sterker worden gaat niet vanzelf

Bij fysiotherapie versterk ik mijn gehele lijf. Niet alleen op de rug focussen, maar op hoe mijn lichaam functioneert en waar het extra ondersteuning nodig heeft. Zo bleek uit een test dat mijn linkerbeen minder kracht heeft dan mijn rechterbeen. Wat ook niet zo gek is, aangezien mijn reuma uitstraalt naar mijn linkerbeen.

Eerst begonnen we bijvoorbeeld met een legpress van 60kg waarbij ik beide benen tegelijk trainde. Toen ik pijn begon te ervaren aan de rechterkant van mijn onderrug na een paar weken, heeft de fysio het aangepast naar 30kg per been. Nu merk ik dat mijn linkerbeen meer moeite heeft om die 30kg weg te drukken, maar neemt dankzij deze kleine aanpassing mijn rechterbeen niet meer automatisch de uitval van mijn linkerbeen en daarmee de extra kilo’s over.

Inzien dat je niet met sprongen vooruit gaat op fysiek vlak vond ik moeilijk, maar aan de andere kant merk ik constant dat ik met de oefeningen die ik nu krijg langzaam mijn spieropbouw verbeter. Ook na mijn revalidatietraject wil ik hiermee verder gaan en mijn spierkracht op peil houden. Ik denk al na hoe ik dat ga doen.

Belasting – belastbaarheid

Hoewel ik groot voorstander ben van slow living, heb ik dat hele belasting/belastbaarheid van mijn lichaam nog niet onder de knie. Dankzij de afspraken bij ergotherapie ben ik tot de conclusie gekomen dat ik veel taken ‘even snel’ doe, die stiekem niet even snel zijn en een aanslag kunnen zijn op mijn lijf vanwege de vele tussendoor-taken. Wat ik nodig heb is een duidelijk plan wat en wanneer ik iets doe en voldoende rust tussen taken in. Nooit eerder gedaan, want ik ben een harde doorwerker – maar dat resulteerde ook in meer pijn en slapeloze nachten.

Vaker pauzes nemen is veel beter voor mijn lijf. Ik merk echt een groot verschil met nu en toen ik in loondienst was en als een trein doordenderde.

I am a people pleaser en een perfectionist

Nee zeggen is echt een ding. Ik ben daar steeds beter in geworden, maar ik merk dat ik een people pleaser ben en daardoor vaak in sociale situaties mijn lijf verder push dan dat nodig is. Ik spreek het liefst spontaan af met vrienden, maar vanwege drukke agenda’s is dat spontane al ruim 10 jaar ver te zoeken.

Dat zorgt ervoor dat vrienden soms vragen of ik over 3 maanden tijd heb om iets te gaan doen. Een afspraak dan al inplannen zorgt ervoor dat voor mij de grens heel hoog is om af te zeggen als ik me niet goed genoeg voel.

Gek genoeg heb ik daar vooral ZELF last van. Vrienden hebben geen moeite om bijvoorbeeld een afspraak af te zeggen vanwege gezondheid. Dit betekent dat het ook helemaal prima is als ik het doe.

Perfectionisme is killing

En ik ben een perfectionist. Niet eentje waarbij alles thuis recht moet liggen en op de juiste plek. Ik ben een perfectionist die vind dat dingen moeten gaan zoals ze verwacht, zoals ze plant en zoals ze heeft voorbereid. Een perfectionist op werkvlak. Wat een enorme win is voor elke opdrachtgever waar ik mee werk 🙂 maar soms onhandig voor mezelf!

Mijn grootste winst die ik kan behalen tijdens dit revalidatietraject, is werken aan mijn mindset!

Leren ontspannen en ademen

Ik heb geleerd dat ik hoog adem, maar ook heel langzaam. Dat laatste is goed, maar naar mijn buik ademen moet ik opnieuw aanleren. Ook ontspannen moest ik mezelf opnieuw aanleren. Vanwege Bechterew spannen allerlei spieren zich aan, om de pijn en ontstekingen op te vangen. Dat zorgt ervoor dat je altijd spieren hebt die ‘overspannen’ zijn. Je spieren ontspannen, zoals ik me vroeger ook kon voelen, is een opgave geworden.

Ik heb geleerd te herkennen waar nog spieraanspanning zit en hoe ik daarmee moet leren omgaan. Ook rechtop zitten en hoe dat precies voelt, zonder mijn schouders naar voren te steken (ik heb een rechte rug maar hangende schouders), is een nieuwe ervaring. Je moet alles opnieuw leren! Ademen naar mijn buik maakt me ook rustiger. Van alles dat ik doe, vind ik cesartherapie het moeilijkst. Vooral omdat je ingesleten gewoontes afleert.

Een revalidatietraject is vermoeiend

Al met al kan ik stellen dat revalideren vermoeiend is! Niet voor niets vragen ze je er tijd voor vrij te maken. Mensen in loondienst wordt aangeraden om tijdelijk in de ziektewet te gaan (tijdens de werkdagen), omdat de revalidatie tijd, inspanning en aanpassing van je vergt. Tot nu toe ben ik tevreden met de inzichten die het revalidatietraject me hebben gebracht. Er zijn al veel kwartjes gevallen en ik hoop dat het een stijgende lijn is.

Vond je dit een interessant artikel? Bekijk dan ook eens:

• Ik heb axiale spondyloartritis
• Leren ontspannen – tot rust komen
• Mijn leven met PDS