Bitterzoet – Vaderdag
Als iemand die je lief is overlijdt, weet je niet van tevoren wat dit met je doet. Niemand vertelt je dat je bitter kan worden, of zoete herinneringen hebt. Daarom vertel ik vandaag graag wat meer over bitterzoet.
Hoewel mijn vader inmiddels alweer enkele jaren terug is overleden, heb ik nog steeds wel eens pijn. Ik kan alleen met blijdschap vertellen dat elk verdriet een plaats kan krijgen in je leven – als je hier zelf voor open staat. Zulke wijsheden moeten mensen alleen niet snel na het overlijden met je delen want die kan je het liefst wel afschieten. Uitspraken die verzachtend bedoeld waren kwamen keihard binnen. Maar wat me het meest opviel waren de vage emoties die ik er ineens bij kreeg. Zo werd ik soms jaloers en bitter – twee gevoelens die ik niet regelmatig ervaar.
Chagrijn
Zo zag ik een seniore man voor mij bij de kassa in de Albert Heijn. Hij was van het soort grumpy old man. Terwijl ik met al mijn verdriet – dat niemand ziet – in de rij stond te wachten, was deze meneer vooral een onbehoorlijke hork die kortaf tegen mensen deed en de hele tijd zat te klagen. Niets was goed, het weer was niks, de supermarkt was klote en zijn dag was ook ruk. Toen dacht ik bitter: ‘Was jij maar gegaan in plaats van mijn vader. Dan waren we één chagrijnige ouwe lul kwijt en een vrolijke, lieve man rijker geweest’. Op de fiets naar huis overviel die gedachte me, want ik wens helemaal niemand akelige dingen toe. Waarom dacht ik dan ineens dit?
Ik wil haar zijn
Toen ik iemand afzette op het station, zag ik een vader zijn dochter naar het station brengen. Hij droeg eenzelfde jas als mijn vader en ik voelde een knoop in mijn maag. Wat had ik graag zoals dat meisje willen zijn! Dat mijn vader me nog één keer naar het station zou brengen en ik hem uitgebreid kon omhelzen en tegen hem kon praten.
Leer ermee om te gaan
De werkelijkheid is alleen dat je ermee moet leren om te gaan. Nu weet ik waar die gedachten vandaan kwamen en weet ik waarom ik zo was. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik zo ver was, om alles van een afstandje te kunnen bekijken. En de scherpe randjes gaan van je verdriet af, mettertijd, als je het toelaat. Ik ben gelukkig nooit jaloers geweest of bitter geweest omdat mijn lief of vrienden nog wel hun beider ouders hadden. Daar ben ik heel blij om, want ik gun iedereen alle liefde van de wereld en niemand om zoveel verdriet op jonge leeftijd mee te maken. Ik heb nu zoete herinneringen aan mijn vader, hoewel ik daar eerst op terugkeek met verdriet. Ik kan nu inzien dat het een mooi geschenk was dat hij in mijn leven was, in plaats van alleen het verdriet van gemis te ervaren.
Bitterzoet
Het verdriet ervaar ik nog steeds, maar ik kan ook genieten van alles wat mijn vader mij heeft meegegeven. Met regelmaat denk ik lachend terug aan mijn papa, haal ik herinneringen op met mijn familie en vertel ik mijn nichtje die één dag voor mijn vaders verjaardag is geboren over opa. Dan wijs ik naar zijn portret in de woonkamer van mijn moeder en zeg ik: Weet je wie die meneer is? “Ja, opa” zegt ze dan. Dan vertel ik dat opa lief was en grappig. Nu ik eindelijk weer filmpjes van mijn vader kan kijken zonder verdrietig te worden kan ik haar ook laten zien hoe leuk hij was. Het niet lullen maar poetsen type en altijd een oplossing bij de hand. En anders deed hij alsof hij een oplossing had. Maar ik grijp ook vaak terug naar de herinneringen van mijn vader waarin hij zei: “Je kan alles, als je het maar wilt.” En dan denk ik: verrek, hij had gelijk. Hij geloofde er altijd al in.
Ik zie het nu papa.
Op een bepaalde manier zijn die herinneringen zoet; bitterzoet.
Deze zondag zal ook weer bitterzoet zijn, maar ik wens iedereen een hele fijne Vaderdag!
Geef een reactie