Het dondert en het bliksemt
Het onweert. Ik zie flitsen, hoor gedonder ver weg of dichtbij en het regent hard. Toen ik klein was, was dit een magisch moment: mijn broer en ik renden naar boven om onder zijn hoogslaper tijdmachine te spelen. We vlogen naar de meest bijzondere bestemmingen waar ander soort leven zou zijn. Mijn broer was natuurlijk kapitein en maakte de meest ingenieuze geluidjes om aan te geven dat het schip in beweging was gezet. Ik was co-piloot en verzon asteroïden op onze reis en verwittigde de kapitein hiervan. De flitsen van buiten zorgden voor de extra dimensie: we vlogen door weer een verder gedeelte van het universum.
Het is half 11 en ik denk aan mensen die kamperen. De kinderen zijn waarschijnlijk wakker en moeten nu allemaal in de tent schuilen. Ik kan me geen onweer meer herinneren op vakantie, althans, niet overdag.
Eén keer was er een onweersbui midden in de nacht geweest boven het dorp waar we regelmatig naartoe gingen – mijn broer en neef sliepen als oudste pubers samen in een tent. Ik had mijn eigen tent. Ik hoorde dat het hard regende en ineens hoorde ik ook mensen praten. Wat is er aan de hand? Ik ritste de tent open en riep mijn vader: “Ga maar slapen” zei hij, “Het heeft ingeregend bij je broer in de tent maar het is onder controle”. Ik viel meteen erna in slaap. Het getik op de tent vroeger of op de caravan zorgde ervoor dat ik goed kon slapen. Ik vind onweer namelijk heel erg gezellig en leuk. Zo gingen we vroeger nog wel eens op vakantie op een rijtje zitten aan de rand van een gigantisch weiland om het hemelspektakel te bewonderen.
En nu ben ik vooral praktisch: gauw de ramen een stukje open zetten om de hitte uit het huis te krijgen, het regent nu toch. Ik hoor kinderen huilen in de verte, zullen ze bang zijn? Het is warm en plakkerig weer en het liefst zou ik buiten gaan dansen in de regen die maar naar beneden blijft komen. En doe dat natuurlijk niet, ik ben nu volwassen en heb nog niet ontbeten, dat gaat voor. Ik krijg ontbijt op bed en luister naar het gerommel en kijk naar buiten. Het blijft fascinerend, of je nu 9 of 29 bent. Dit geldt niet voor mijn vriend die zegt als ik vertel dat ik naar buiten wil: “Ga maar hoor, ik zwaai wel van achter het raam naar je.”
Vonden jullie onweer vroeger ook leuk, of waren jullie er bang voor?
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Slow living op Mrs.Stilletto met Geluk, Reizen en Duurzaamheid in de hoofdrol
Welkom op mijn slow living blog Mrs.Stilletto over
*Landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken*
Vanwege mijn persoonlijke ervaring met slow living deel ik mijn slow living lifestyle artikelen op dit blog met landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken in de hoofdrol.
Heb je vragen of wil je contact met mij opnemen? Mail me hier: info(at)mrsstilletto.nl
Geef een reactie