Plog 2/3

Ik ben al te vroeg wakker, voor 8 uur al. En ik ben eigenlijk op zaterdag behoorlijk laat naar bed gegaan. Helaas heb ik erg veel keelpijn en ik vermoed dat ik ziek word. Ik was ook stikmisselijk en nee, dat is niet van de alcohol.

 

Dus zorg ik dat ik mijzelf goed inpak en neem ik alvast wat thee, in de hoop dat me dit wat oppept.

 

 

Ik ga weer terug mijn bed in, zodat ik nog wat rust pak. En om 11:00 uur gaat de wekker. Inmiddels schijnt het zonnetje!

 

Ik krijg lekker een ontbijtje op bed van mijn lief. En ik klets met mijn beste vriendinnetje: Zij was begin van de carnaval ziek. En dat ik me eigenlijk ook niet te best voel. We grappen dat het de eerste bejaarden otobusrellie wordt. We zijn ook geen 20 meer hè.
 

 

Ik ga lekker onder de douche en dit is het doekje waar ik de dag ervoor mijn gezicht mee schoon heb gemaakt. Gelukkig haal ik elke avond netjes mijn make-up van mijn gezicht af. Moet je kijken wat een troep!
 

Even mijn zusterpakje van vrijdag in de was gooien. En mijn tanden poetsen. Na het tanden poetsen komt mijn lieve vriendinnetje J. aan.

De eerste make-up zit er op, alleen dit is nog zonder pruik en lippenstift. Geen tijd meer over om die lippenstift te doen, maar de pruik die moet wel op! Op de fiets racen we richting de stad waar we hebben afgesproken om 12:30 uur. De Otobusrellie zal zo van start gaan!
 

Dit is mijn uitzicht, ik zit bij mijn vriend achterop de fiets. En hier zijn we aangekomen. Mijn zwager rechtsachter, mijn schoonzus rechtsvoor en mijn beste vriendin J. links op de voorgrond. En laten we de vriend van mijn zwager niet vergeten 😉
 

 

Even gauw de lippenstift nog opdoen. Gelukkig heb ik een carnavalstasje met spiegeltje. Dit tasje gebruik ik alleen als ik carnaval ga vieren. Hij is superhandig en zit vol met allerlei vakjes waar ik al mijn spulletjes in kwijt kan. Vervolgens mogen we de bus in en gaan we nog als heel makke schaapjes achter elkaar staan. Nu nog wel.
 

Iedereen heeft zijn plekje in de bus ingenomen. En uiteraard is iedereen verkleed.
 

Iets over enen komen we in het eerste café aan waar we soep en broodjes krijgen (of: soep en brooikes). Ik kies de erwtensoep en die is zo dik dat ik mijn lepel er recht overeind in kan zetten. De groep begint dus rustig met vooral wat bijkletsen en een hapje doen.
 

Even een foto van dit verschijnsel: Eerste drankjes en zo goed als volle colaglazen. Alleen zit hier bessenjenever in en zulke hoeveelheden zijn een uitzondering. Even op de foto zetten dus! Ik denk trouwens dat ik er aan kwam omdat ik boos was geworden op het barmeisje dat geen goede methode aan de bar had. Ik stond er ellenlang te wachten en alles wat nieuw aanschoof, werd geholpen en ik niet! Tot ze een nieuw persoon wilde helpen, toen heb ik heel hard over de bar heen geroepen dat IK nu aan de beurt was. Ik vond het wel zielig voor het meisje, maar ik was het wachten toch ook wel zat (en baalde van mijn mede-carnavallers die zelf ook wel zagen dat ik er langer stond dan zij)
 

We gaan weer door naar het volgende café! Mijn zwager is nog niet helemaal wakker geloof ik.
 

Maar mijn vriendinnetje en mijn schoonzusje wel! Het zijn busmaatjes want ze zitten bijna elke rit naast elkaar. Omdat zij een selfie online plaatsen kon ik het niet laten om er ook eentje te maken. Nancy kan niet achterblijven natuurlijk! 😉 Ik was trouwens als waarzegger gegaan.

Het volgende café is zo’n beetje naast mijn moeders huis, dus terwijl iedereen daar aan zijn volgende rondje begint, gaan wij altijd even op bezoek. Vroeger was pap natuurlijk ook thuis en die stond dan al vol verwachting te wachten om de beste verhalen te horen. Nu staat mama ons alleen op te wachten met drankjes en lekkers. Het is altijd fijn om even rust te nemen (meestal is dit café niet het tweede café op de rit) en naar een schoon toilet te gaan. Natuurlijk is het een bliksembezoek want het café bezoeken we ook altijd nog even. Joep is verkleed als de vrouw met de baard trouwens, maar laat zijn pruik bij mijn moeder thuis.
 

Als we binnen komen worden we snel geholpen en mijn schoonzus haalt 3 bessen voor ons.

Joost is anders geaard. Oh nee! Dit is namelijk zijn vrouw!

Rode tongen van de bessen!

 

En we vertrekken weer met de bus, dus nog even snel het drankje opdrinken.

 

Aangekomen in het derde café The Black Horse. Ook hier kunnen we weer wat eten.

En dus halen we iets lekkers.

Een kroketje!

Hier zingen de mannen uit volle borst mee: Ik wil seks met die kale!

 

 

Mijn zwager en ik dansen nog even heel stoer met elkaar en dan mogen we weer de bus in om naar het volgende café te gaan.

 

YES! We zijn weer bij een rotonde! We roepen altijd heel hard dat de chauffeur nog een extra rondje moet maken. En hoe harder we roepen, hoe meer rondjes we maken. Altijd één groot feest!
 

Ik zit nu naast Bas maar die hoeft niet zo nodig op de foto en dus doen we er eentje van ons drieën.

Hier zijn we aangekomen in Wouw. Een dorpje verderop. Een groot gedeelte van de mensen uit de bus komen uit dit kleine dorpje dus daarom staat die café ook altijd op de route.

Bij dit café komen altijd veel bussen tijdens de Otobusrellie.

Mijn schoonzus en ik hebben een inkakmomentje.

Nou vooruit nog maar een keer met elkaar op de foto dan 😉

Ik wil wat zouts hebben en haal dus voor 1 bon twee zakjes chips. Hmmm.

En dat vind iedereen zo’n goed idee dat ze allemaal mee willen eten. En ik deel uiteraard wel uit.

Allemaal een hapje van de chips. Die man erachter kennen we trouwens niet eens!

Feigling

Zo doen we dat.

Laatste café van de rit is Ergens Anders. Het is een klein café en het staat meteen bomvol zoals je wel ziet.

Ik drink weer een appelsapje. En eet twee broodjes frikadel. J. houdt namelijk niet van frikadel en we krijgen hier gratis broodjes en ik dus de hare.

De Otobusrellie is ten einde, maar we gaan nog een paar andere cafées in. Het is immers slechts het begin van de avond.

In café de Moriaan is het alleen heel stilletjes. Zo stilletjes! Je heb meters ruimte. Terwijl je hier normaal gesproken schouder aan schouder staat.

Dus op naar de Sint Jan dan maar. Een kerk waarin gefeest wordt. Zie je het orgel?
Iedereen doet mee met Kom pak je lasso maar!

Mijn beste vriendinnetje nog eens mooi op de foto zetten. En we komen mijn andere schoonzusje tegen! Samen met haar broer gaat ze op de foto.

Deze waarzegger (zijn tulband is even weg) heeft ook chips gehaald. Natuurlijk maak ik daar nu zelf goed gebruik van door er een paar bij hem te pikken. Ene schoonzus en andere schoonzus. Gezellig hè, zoveel familie en fijne mensen bij elkaar 🙂

Ik ga ook nog een keertje met mijn schoonzusje op de foto. En we delen met zijn drietjes een drankje. Voor de lol doe ik natuurlijk alsof ik alle twee de glazen zelf opdrink. 😉

 

 

Van J. (de waarzegger met de tulband) heb ik een fortune cookie gekregen die hij had verscholen onder zijn tulband (verpakte fortune cookie hoor!). Wat staat er op? ‘Vandaag is een gelukkige dag voor degenen die vrolijk en optimistisch zijn’ Daar ben ik het helemaal mee eens. Erna gaan we nog wat bonnen halen voor drankjes.

 

En weer een lekker appelsapje die ik soldaat maak. Je moet wel wat afwisselen en bovendien wil ik niet ziek worden. Afgewisseld met een volgend inkakmomentje.

J. gaat door! En wij ook hoor. Tot we het gezien hebben… we vertrekken. En deze tafel vinden we bij de uitgang van de Sint Jan.

Wij pakken alvast onze kaartjes.

De kaartjes voor de garderobe! Die hebben ze buiten gezet, maar als je de sint jan binnen wilt komen moet je verplicht je jas ophangen in de garderobe buiten. Heel slecht vinden wij zelf, maar dit was wel weer de enige tent die nog gezellig was na de Otobusrellie. Carnaval hoort gewoon vrij te zijn, dus zonder verplichtingen. Bovendien is het helemaal niet handig om met carnaval mensen in half ontblote lijven door de kou te laten lopen. Daarom hangt iedereen zijn jas op in de kroeg om daarna naar de volgende kroeg te gaan met je jas aan. (Behalve kinders van 15…)

Dank u mannen van de garderobe.

Hippe foto’s maken kunnen we ook in de Willy’s. Mijn vriendje eet een kapsalon. Waar hij het laat…? Mij een raadsel!

Ik eet niks, want ik wil niet ziek worden. Ik moet altijd oppassen met wat ik eet, drink en doe.

Na het hapje eten gaan we nog even bij mijn schoonzusjes langs en drinken we wat thee. En T. haar zoontje is wakker geworden van de thuiskomst dus mag hij heel even stiekem beneden rondlopen die nacht. Toen ik vroeg of hij ook op de foto wilde, poseerde hij direct.

Zo. Thuis gekomen. De (oor)ringen mogen uit, de armbanden mogen af. Ik ga lekker naar bedje toe en J. is al in haar logeerbedje gevallen. Iedereen is weer veilig thuis en we hebben gevulde buikjes en warme buikjes van de thee. Dan nu slapen!

 Good night!

• 

  Linda 5 maart 2014 op 11:48 Beantwoorden

  Wat een leuke plog! En wat is je outfit leuk. Ik heb dit jaar voor het eerst niet gecarnavald en als ik de foto’s zie weet ik weer wat ik gemist heb hahaha
  Heerlijk om zo een daagje met je mee te kijken en jeetje wat heb je het lang volgehouden!
  Ik vind zon garderobe trouwens wel een goed idee, in Rozendaal kan je nooit je jas kwijt en gingen wij dus altijd zonder jas op pad, mega koud in het begin!
  • 

    Nancy 16 maart 2014 op 19:56 Beantwoorden

    Dank je wel! Je reactie is me helaas een beetje ontgaan omdat ik behoorlijk ziek was hier. Ik had mijn blogpost voorbereid maar vanaf maandag had ik de griep. Dus deze voorbereid en weer naar bed gegaan in de hoop beter te worden maar het ging alleen maar slechter, dus sorry voor mijn late reactie terug!
    Ik heb inmiddels zo veel verschillende carnavalspakjes, het is bijna niet bij te benen 😉 Wat grappig dat jij in Rozendaal gaat, wij gaan in de andere minder chique carnaval vieren haha. Een garderobe vind ik op zich prima maar ik heb graag altijd mijn jas weer mee en dan vind ik een garderobe alleen een goed idee als hij binnen is. Deze was buiten en vanwege de kou en de regen waren de jassen heel koud en klam toen we ze terug kregen. Erg onhandig. En ik denk dat omdat je ervoor moet betalen een hoop mensen zonder jas buiten van de ene kroeg naar de andere gaan lopen en daar worden ze weer ziek van. Dus liever gratis garderobes, maar ja… dat is natuurlijk een utopie!