Smile!

Tijdens wadlopen

Ik las recentelijk een artikel over glimlachen. De echte lach, de neplach en het neutrale gezicht hebben, uit onderzoek gebleken, een grote uitwerking op ons lichaam.

Zo bleken mensen met een neutrale blik veel langer pijn en nare gedachten te hebben en mensen die neplachen – à la de stewardess in het vliegtuig – daar al minder last van te hebben. Mensen die écht lachen voelen zich na een vervelende gebeurtenis of activiteit over het algemeen prima. Ze zijn wat veerkrachtiger dan de rest.

En nu komt de joke: Ik ken vrijwel alleen maar het échte lachen. Het échte lachen is namelijk het lachen wat je doet waarbij ook de ogen aan het werk worden gezet en je dus kraaienpootjes krijgt. En ja, die krijg ik geregeld. Een vriend van me zei niet voor niets al op mijn 20e: “Nance, je krijgt rimpeltjes.” Toen dacht ik: én bedankt! En nu denk ik steeds vaker: Ik heb écht gelachen en geleefd – prima als je dat van mijn gezicht kunt aflezen.
Zo een stap durven zetten is een flinke stap hoor, laten we wel eerlijk zijn. Niemand zit te wachten op de grijze haren brigade en die kak rimpels waardoor je er uitziet als een verschrompelde tomaat. En toch hoort het bij het leven. Dus kan ik me er beter bij neerleggen en het omarmen.
Misschien komt het wel omdat ik zo vaak écht lach, dat ik er wat makkelijker mee omga. Want ja, die veerkracht hè! 😉

En jij, lach jij vaak écht?