This is not my yogi mind
Op een avond kwam ik op yoga aan en had ik enorm veel zin in mijn les. Ik had een tijdje geen yoga gedaan en stond te popelen om te beginnen. Om oneindig te stretchen, rekken en te knallen. En toen overviel een gedachte mij. En dat was niet mijn yogi mind.
Het irritante meisje
Want daar in een hoekje zat ze: Het irritante meisje.
Ik had ze voor het eerst gezien toen ik deze avond naar de yogastudio liep; een slanke verschijning met blonde haren. Niets bijzonders zou je zeggen. Ze was een doodnormale jonge vrouw. Ze was niet langer, mooier of (leek) slimmer dan de gemiddelde vrouw. Echter, zodra ik binnen kwam stond ze me tegen. Terwijl ze over de grond kroop naar de Jack Russell en om zijn aandacht vroeg had ik blijkbaar mijn eerste gedachte al vorm gegeven: Not my kind of person.
Tijdens de les werden mijn ergernissen groter zonder dat ik het door had. We moesten met een rechte rug voorover buigen en zij hing met haar buik op de grond. Het was niet haar lenigheid waar ik me aan irriteerde, maar haar overdreven willingness en eagerness die ik met geen pen kan beschrijven. Het gevoel van het populaire meisje van de klas kwam in mij naar boven. En terwijl ik mijn rechte vooroverbuiging deed met weinig souplesse, keek ik haar aan met een ongezellige blik. En die blik kruiste mijn yogateacher ook. Ik had het door, hij had het door. Oeps.
Do not judge
Er lag geen afkeuring in zijn blik. Helemaal niet, hij merkte alleen op hoe ik over haar dacht. Terwijl ik dit allemaal tijdens mijn vooroverbuiging aan het verwerken was in mijn hoofd, zei ik tegen mijzelf: “This is not my yogi mind. Ik oordeel over iemand die ik niet ken, nog nooit eerder gezien heb en die ik mogelijk nooit meer ga zien. Wat is het dat ik een mening over haar heb gevormd? Let it go, Nancy”. Na de les vertelde ik een vriendin over mijn irritatie van het meisje en kwam ik tot de conclusie dat je soms gewoon wel eens mensen tegen komt waarvan je nekharen recht overeind gaan staan zonder enig aanwijsbare reden. Verfrissend om te weten dat ik niet de enige ben die dit wel eens ervaart. Het is namelijk een trekje van me waar ik niet trots op ben en liever niet over praat. En daarnaast dacht ik: ‘Toch best yogi ook, om te weten dat het niet mijn yogi mind is.
Do not judge your mind, just let it go. 😛
Geef een reactie