Tussenstand premaster

Spring break: De tussenstand van mijn Premaster

27 maart 2018 2 comments Article Mindstyle

Het is spring break, vandaag is de eerste dag in tijden dat ik zelfs makeup heb opgedaan. Ik ben kapot en ervan verzekerd dat mijn coupe zich heeft uitgebreid met een dubbel aantal grijze haren. Dit is de tussenstand van mijn premaster.

What was I thinking?

Ik dacht leuk, een premaster doen, daarna master gaan doen op de universiteit. Weer eens lekker aanpakken, iets nieuws leren. WHAT WAS I THINKING!? Haha, gelukkig kan ik er om lachen, maar I shit you not. Dit wordt een eerlijk verhaal.

Ik nam het met een korreltje zout

Op open dagen vertelden ze het al. De premaster is zwaar, erg zwaar. Maar eerlijk gezegd nam ik dat advies met een kleine korrel zout. Want overdrijven, dat kunnen ze wel op hoger onderwijs. Vaak is het om de slappe mensen een beetje af te schrikken, ervoor te zorgen dat de afhakers niet eens aanmelden en ze geen quitters krijgen gedurende het schooljaar. Maar wat ze zeiden is gewoon serieus.

Je moet kunnen aanpakken

Ik had wel het idee dat ik flink zou moeten aanpakken. Ik wist dat ik zou moeten wennen aan weer naar school gaan. Als je al jaren een baan hebt, is het nu eenmaal hard werken om weer in een studieritme te komen. En ik pak het heel serieus aan. Ik zou niet reactief maar actief aan mijn studiejaar beginnen. Het was alleen iets anders dan ik me had voorgesteld.

Een naïef meisje

Zo had ik heel naïef bedacht dat ik op zondag de dag vrij zou kunnen houden. Netjes had ik al weken vooruit gepland wanneer ik wat zou moeten doen. Hele weekplanningen had ik klaar en die konden direct bij het oud papier. Want ik deed dubbel zo lang over bepaalde vakken en had geen idee hoeveel tijd ik in studeren moest steken. Vroeger deed ik alles met twee vingers in mijn neus, dus wist ik veel hoe het nu zou gaan?

Tussenstand premaster

De tussenstand van mijn premaster

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een enorme stresskip kan zijn. Zonder dat ik het zelf wil. Het liefst zou ik in alle rust beginnen aan papers, overhoringen en examens. Maar de ugly truth is: ik zweet als een otter! Ik word soms met hartkloppingen wakker en twijfel aan alles wat ik doe. Overigens is het twijfelen aan alles wat je doet, een belangrijk onderdeel van het academische leven. Niemand op deze opleiding weet wat hij aan het doen is en of hij het op tijd af krijgt en of dat het dan van enige kwaliteit is.

Sufficient

Voor vrijwel alle studenten is het puur overleven. Terwijl we weer een ‘sufficient’ terugkrijgen van een groepsproject waar we in totaal 8 uur op hebben zitten zweten, lachen we magertjes en beginnen aan de opdracht voor aankomende week. In de tussentijd proberen we een dataset bij elkaar te scharrelen voor weer een paper die geschreven moet worden, begint het te tollen bij elke statistische huiswerkopdracht en kunnen we Methodology niet meer zien…

Elke week een overhoring, om de week een onverwachte overhoring en wekelijkse groepsopdrachten. Het ging me niet in de koude kleren zitten. Hier zit ik dan: moe, met mijn eerste makeupje op mijn gezicht sinds 2 maanden. (Het voelt overigens als 6 maanden.)

3 weken ‘vrij’

Maar we hebben geluk want we hebben spring break: 3 weken vrij. Waarvan een docent ons aanraadde om toch wel 3 dagen echt helemaal niets te doen. Je begrijpt, spring break is een farce. Een dikke wassen neus. Nu is de tijd om thuis oude opdrachten door te lezen, je papers op poten te zetten, wijzigingen aan te brengen in je introductie en meer. Het wordt hierna namelijk nog een tandje zwaarder.

Premaster silver lining

Er is een silver lining, want ja, die vind ik altijd: Nog even doorbikkelen en dan ben ik er van af!

Ik weet dat ik intelligent genoeg ben om het te halen. Het is een kwestie van een lange adem en op tijd alles inleveren. En hoewel het me moeite kost, weet ik dat ik álles ga geven. Het allerlaatste eruit pers om het te halen.

Het is al bijna juli

Nog even doorzetten en dan is het juli en mag ik met een glimlach op mijn gezicht zeggen dat ik het gehaald heb (hopelijk). Ik kan de vrijheid bijna proeven! En dan aan mijn master beginnen, waar ik zo naar uit kijk! Iets leren wat je interessant vindt, waar je hart sneller van gaat kloppen. Ik heb nu al een keuzevak wat ik absoluut geweldig vind en van geniet. Ik kan me niet anders voorstellen dan wat ik straks ga leren magisch interessant vind. Tot die tijd, is het gewoon nog even doorzetten en vooral de basis aanleren van de wetenschap.

Sorry, ik ben niet sociaal

Dus sorry, want ik was niet hier. Ik wilde zo graag het bloggen onderhouden, maar ik vind er de tijd niet voor. Sorry vrienden en familie dat ik geen contact zoek… Het is akelig om te zeggen en vast ook om het te lezen, maar dit jaar zet ik alles opzij om mijn doel te bereiken. Ik heb geen tijd voor het ophalen van vriendschappen, ik vergeet verjaardagen en ben niet sociaal… Ik weet het allemaal.

Ik moet dit gewoon halen. Daarna hoor je weer van me.

Beloofd.

2 comments

  • Astrid

    Tuurlijk is het hard bikkelen. Dat snapt je hele familie en al je vrienden.
    We staan achter je. We duimen voor je. En we zijn trots op je.
    En als je ons nodig hebt danzíjn we er voor je.
    Veel succes meid!
    Wat een avontuur!

    • Nancy

      Ah wat lief van je! Dank je wel, ik ben erg blij met een vriendin als jij 🙂 Het is inderdaad hard bikkelen (vandaag een indicatief cijfer terug gekregen en laten we zeggen dat ik nog veel moet schaven aan mijn paper) en ik hoop maar van harte dat iedereen het begrijpt. Zo niet, dan is het maar eventjes jammer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.