Chocolat chaud
Wednesday at 16:54
When I enter, totally frozen, there is not a soul in the place. I can choose wherever I want to sit down. I don’t bother looking at the card, I know what I will be having to warm myself: chocolat chaud. At 17:00, just some minutes later people are starting to arrive.
My chocolatemilk is full and creamy and my cold ears are starting to glow. It’s a meltingpot of languages here. I hear a large group of Americans talking to each other. I say in a Parisian way “Pffff, touristes!”. Left of me there’s a German lady who’s shortly calling home and to the right I hear French. People are writing or reading and sipping their cups at their own pace. The American group starts to get all the maps of Paris together and plan their strategy. They are going to the Eiffel Tower tomorrow, how lovely.
I am thinking that I would love to come back and experience the same thing. Yet again would love to jump into the Parisian way of living, just like I did now. Seeing the city you love every year for two months, will this be managable?
It’s 17:10 and the place is packed.
****
Woensdagmiddag, om 16:54 uur
Als ik binnen kom, versteven van de kou is er bijna geen kip binnen. Ik kan kiezen waar ik wil zitten. Ik bekijk de kaart niet eens want ik weet wat ik wil hebben om op te warmen: chocolat chaud. Om 17:00 uur, slechts een paar minuten later stroomt het vol.
Mijn chocolademelk is vol en romig en mijn koude oren beginnen te gloeien. Het is een meltingpot van talen. Ik hoor een grote groep Amerikanen luidruchtig met elkaar praten. Ik blaas: Pfff, touristes!”. Links van me een Duitse dame die kort naar huis belt, rechts hoor ik Frans. Men schrijft, leest, kijkt of praat met elkaar terwijl ze op hun rustige tempo de kopjes leeg drinken. Bij de Amerikanen zijn de kaarten van Parijs op tafel gekomen waar ze deze keer nog luidruchtiger over spreken. Morgen gaan ze naar de Eiffeltoren, wat fijn.
Ik bedenk me dat ik weer wil terugkomen en de sfeer wil proeven. En me weer opnieuw wil onderdompelen net als ik nu heb gedaan. Ieder jaar 2 maanden er tussenuit knijpen, zou dat mogelijk zijn?
Het is 17:10 uur en de tent zit vol.
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Slow living op Mrs.Stilletto met Geluk, Reizen en Duurzaamheid in de hoofdrol
Welkom op mijn slow living blog Mrs.Stilletto over
*Landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken*
Vanwege mijn persoonlijke ervaring met slow living deel ik mijn slow living lifestyle artikelen op dit blog met landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken in de hoofdrol.
Heb je vragen of wil je contact met mij opnemen? Mail me hier: info(at)mrsstilletto.nl
Geef een reactie