
Prendre le RER – Around the city of Paris
After spending some time in Paris, you have at one point seen a lot of famous monuments and you start thinking or in this case looking outside the box.
So I did, at my friend and my cousin. That’s the beauty of the city, even here I have friends living, I have friends living all over the world! (OK, I’m exaggerating a bit) So I went to my friend to flip through old photos to see what we looked like a really long time ago, to discuss the funny things we did and said together. We had lunch, went shopping and to Disney where she is working her ass off for many years now.
And I went to my cousin, who I always looked up to and left after graduating from high school. She was going to be an au-pair in Paris, what an adventure! Though I was upset she left, I thought of her even a bigger hero. Off to Paris – it sounded so exotic. She started working as an au-pair and as my mother had forseen, she fell in love with a French guy and never came back again. Every goodbye was heartbreaking to me but after a while you know that’s part of the deal. I don’t cry as much as I used to but I must say I am pretty sad that I will have to miss that special time with her when I need to head back home. I am pleased we have seen and spoken to each other many times since my arrival and I was so happy to finally get to see her shop (again after almost 16 years) and we laughed and talked. She even gave me a present: one of her encadrements (frame business) of which I had cut the glass myself. It looked awful by the way, it really is a craftmanship which I don’t own. She has got a husband and children and a really French life in which after a long day at work she falls down on the sofa in the evening to enjoy her French cheese for dessert. She reads French books, watches French movies and sometimes has a hard time looking for the actual Dutch word. And still she a real Dutch woman: she watches Boer zoekt Vrouw, watches the Dutch soccer matches and was even emotional when our Queen told the nation she was going to abdicate. I thought we really had to keep on speaking to each other despite all the work and hassle along the way, because you’re family and that’s what family is for. And let’s be frank: because it simply is too much fun!
Before I get to leave ‘for good’ I am really looking forward to see both ladies because I know the next time can take a while (and with a while I mean it can take up to years) and I really find that so depressing… They gave spirit to my visit to Paris – if only because of all the laughs we had together.
****
Na een tijdje in Parijs door te brengen, heb je de bekende monumenten inmiddels gezien en ga je eens buiten de ring kijken. Dat deed ik ook, bij een vriendin en bij mijn nicht. Dat is het mooie van deze stad, zelfs hier heb ik vrienden rondlopen, ik heb ze over heel de wereld! (Valt wel mee hoor) Dus ging ik een dagje knus op de bank zitten en in oude fotoalbums kijken hoe we er vroeger uit zagen, wat voor een kattenkwaad we uithaalden en wat voor een uitspraken we indertijd deden – geen diepzinnige uitspraken hoor, we riepen het liefst check mijn bil. En gingen we een dag eten, winkelen of naar Disney waar ze al jaren haar ass off werkt. Over check mijn bil gesproken.
Of mijn nicht, tegen wie ik altijd op keek en die vertrok na het behalen van haar eindexamen. Huilen dat ik gedaan had! Ze vertrok naar Parijs – de wijde wereld in. Hoewel ik verdrietig was, werd ze een nog grotere held voor mij, zij durfde gewoon zomaar naar Parijs te gaan – het klonk zo exotisch. Ze ging werken als au pair en zoals mijn moeder voorspelde, kwam ze een leuke Fransman tegen en kwam nooit meer terug naar huis. Elk afscheid was als kind een ramp voor me, maar na een tijdje weet je dat het erbij hoort. Ik huil niet meer zo veel als vroeger, maar de gedachte dat ik haar nu weer een tijdje niet ga zien als ik weg ben maakt me verdrietig. We hebben elkaar gelukkig ook regelmatig gezien de afgelopen tijd en ik was erg blij dat ik bij haar op het werk mocht en kon langskomen. Ze heeft een eigen zaak in Sceaux, Grand Cadre en doet dit werk al jaren met plezier en flair. De vakantie van de Franse kinderen was begonnen en daarom liep het de dag dat ik kwam storm richting skivakantie en niet per se in de lijstenmakerij. De laatste keer dat ik er was, was bijna 16 jaar geleden, maar als je er dan weer staat komen de vage contouren weer tot leven en bedenk je je hoe het die dag was 16 jaar geleden. Nu hebben we de hele middag zitten geinen, praten en ik heb zelfs een cadeau mee naar huis mogen nemen. Een lijst die zij heeft gemaakt en waarvan ik een poging heb gedaan om het glas te snijden (dat is moeilijk hoor!). Ze heeft een man en kinderen en een echt Frans leven waarbij ze na een lange werkdag na het diner op de bank ploft met een kaasje als dessert. Ze leest Franse boeken, kijkt Franse films en kan soms niet meer op Nederlandse woorden komen. En toch blijft ze Nederlands; kijkt ze Boer zoekt vrouw, moedigt Oranje in de voetbalwedstrijden aan en was ook emotioneel toen Beatrix aangaf dat ze afstand zou nemen van de troon. Ik bedacht me dat we elkaar vaker zouden moeten spreken ondanks alle drukte van het werk, omdat je daar familie voor bent en laten we eerlijk zijn – omdat het té gezellig is!
Voordat ik ‘voorgoed’ vertrek uit Parijs wil ik beide dames nog zien omdat ik weet dat een volgende keer over een zeer lange tijd kan zijn en dat zou ik echt heel erg jammer vinden. Want ook zij hebben mijn reis naar Parijs kleur gegeven – al was het alleen maar om de vele lachsalvo’s.
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Slow living op Mrs.Stilletto met Geluk, Reizen en Duurzaamheid in de hoofdrol
Welkom op mijn slow living blog Mrs.Stilletto over
*Landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken*
Vanwege mijn persoonlijke ervaring met slow living deel ik mijn slow living lifestyle artikelen op dit blog met landelijk, groen en gelukkig leven op hoge hakken in de hoofdrol.
Heb je vragen of wil je contact met mij opnemen? Mail me hier: info(at)mrsstilletto.nl
Geef een reactie