De reis naar de Grand Canyon

De Grand Canyon wordt niet zonder reden zo genoemd. Deze kloof is zo groot dat ik het einde er niet eens van kon zien. Zo massive, zo indrukwekkend… ik zit maar zelden zonder woorden maar hier kon ik niets meer uitbrengen. Ja, behalve WAUW. De reis er naartoe is ook noemenswaardig. Vandaag vertel ik je over onze reis naar de Grand Canyon, langs een stukje route 66.

Route 66

Tijdens onze roadtrip door de Verenigde Staten kwamen we aangereden vanuit onze geweldige overnachting in Mojave National Preserve. De stukken die je rijdt in Amerika zijn flinke afstanden, maar in dit geval was dit helemaal niet erg. We reisden off season en bovendien is er zo veel te zien op de route. Zo kwamen we ook nog even voorbij Route 66 en als je die kans krijgt, moet je hem wel even rijden, toch? Het stuk dat wij reden was behoorlijk slecht en je kan merken dat ze last hebben gehad van de highway die ernaast neer gelegd is. Verlaten pompstations, lege dorpjes… het zag eruit als in de film. Met andere woorden: Dat vreten we als Nederlanders natuurlijk op!

Seligman

Vanaf route 66, sjeesden we ook nog even door Seligman. Een echte stop op de route voor de motorrijder. Voor ons was dit een behoorlijke deceptie want dit stadje hangt echt van route 66 aan elkaar. De enige reden om hier te komen? Ja, eigenlijk kon ik er geen vinden. Als je erg into souvenirs kopen bent, ben je hier aan het juiste adres. Je kan namelijk van alles met Route 66 erop krijgen. Wij stopten bij Seligman en lunchten hier bij het wegrestaurant Delgadillo’s Snow Cap. Waarvan de burgers HEURLUK waren, maar het toilet raad ik af.

Camping bij Grand Canyon : Ten X Campground

Na de deceptie Seligman reisden we door naar de Grand Canyon waar alle campgrounds al vol zaten. Gelukkig werden we vanuit deze campings op de Grand Canyon terug verwezen naar het dorpje dat is verschenen voor de poorten van het National Park: Tusayan. Nog vóór Tusayan (zuidelijker) vind je de Ten X Campground waar we 2 overnachtingen zijn gebleven (overnachting 6 + 7 van onze roadtrip). Deze camping was onze eerste campground waar we echt nodig het vuur moesten aanmaken want het was ’s nachts IJSKOUD. Bedenk dit wel. De Grand Canyon is natuurlijk een diepe kloof, maar om een diepe kloof te krijgen moet er ook een berg zijn 😉 De kosten voor de camping waren minimaal omdat we het geluk hadden dat we een America the Beautiful pass hadden. Echt waar, dat ding is een lifesaver. Die kan ik iedereen aanraden! We verbleven op weer een immense plaats met ons tentje en we hadden binnen no time al aanspraak met onze buren. Superlieve mensen uit Tennessee. Ze nodigden ons uit om bij ze te blijven eten, we kregen zelf gehaakte mutsen aangeboden en in de avond roosterden we marshmallows boven het vuur. Aan Ten X heb ik dan ook warme herinneringen <3

Grand Canyon National Park

En dan heb je overnacht, jezelf wakker gemaakt met koud water in het gezicht, je opgefrist in de tent, warm ontbeten bij de buren en je opgewarmd bij het vuur van de buren – want ja, zo koud is het dus ’s nachts echt. Dat je er in de ochtend gewoon een uur van moet bijkomen. Je moet onthouden dat de temperaturen daar heel anders kunnen zijn. Overdag is het snikheet en in de avond of nacht kan het ijskoud zijn. Dit komt door het hoogteverschil en de enorme weidsheid. Ik sta bekend als een koukleum en ik sliep ’s nachts ook echt met dikke sokken, dubbele lagen en met 3 mutsen over elkaar, maar het is het allemaal waard geweest. Want die ochtend, een week gevorderd op onze reis, ging ik dan naar de Grand Canyon. Eindelijk met eigen ogen aanschouwen hoe groot die kloof is, hoe immens het park is. We vertrokken met onze buurtjes in ons kielzog en kwamen ze op de parkeerplaats van het park weer tegen. En de rest van het verhaal… bewaar ik voor een volgende keer!

Zou jij eens over de Route 66 willen rijden?