Wadlopen in Pieterburen

Pieterburen staat veelal bekend om Lenie ’t Hart, de dame die zich haar hele leven al tomeloos inzet voor de zeehonden in de Waddenzee. Ze vangt ze op, geeft ze medicatie en als ze weer sterk genoeg zijn, worden ze terug gezet. Pieterburen is nog veel meer dan alleen de Zeehondencrèche.

Pieterburen is het startpunt van het Pieterpad, een wandeling voor erg enthousiaste wandelaars want het strekt zich uit over 492 kilometer; van Pieterburen naar de Sint Pietersberg. In Pieterburen kwamen wij ook veel wandelaars tegen en niet alleen als je het Pieterpad gaat wandelen kan je in de omgeving ook heel erg mooi kuieren. Alleen Monsieur en ik hadden ons opgegeven voor iets dat we geen van beide ooit hadden gedaan… namelijk wadlopen.

Voor je gaat wadlopen is het handig om een paar dingen te weten:

1. Het is veel kouder op het wad als op het land
2. Je wordt nat tot aan je kruis
3. Het kan zijn dat je ook door de modder loopt dat tot aan je middel komt
4. Je glijdt makkelijk uit
5. Het is best zwaar om door slik te lopen
6. Ja, je schoenen worden enorm vies en nee, dat krijg je er nooit meer uit

Beleving

Zo, de zwaarste feiten staan even op een rijtje. Het is verder namelijk een enorm leuke en mooie belevenis. Ik wist niet wat ik kon verwachten en dacht eerst dat het verstandig zou zijn om mijn laarzen mee te nemen. Ik ben blij dat ik het niet gedaan heb, want die was ik absoluut kwijt geraakt op het wad. Wat ze je aanraden zijn stevige basketbalschoenen of stevige surflaarsjes. Ik had – heel schattig – mijn All Stars aangetrokken want nieuwe basketbalschoenen aanschaffen leek me niet verstandig. Achteraf zou ik willen zeggen: Schaf ze in hemelsnaam aan. Het is doodzonde om je fijne schoenen of All Stars te gebruiken hiervoor. Ook al kan je ze in de wasmachine gooien, het fijne zand haal ik nu nog tussen mijn tenen uit als ik mijn All Stars aan heb gehad.

Happy op het wad

Wadlopen

We vertrokken met een aardig groepje vanaf Pieterburen. We reden met de auto achter elkaar aan en kwamen aan bij het beginpunt. Vanaf daar werd de groep gesplitst, wij kregen een vrouwelijke gids en de andere groep een mannelijke gids. In onze groep zaten vooral senioren en één meisje die 5 jaar jonger was dan ik. We gingen dan ook wadlopen buiten het seizoen, dus we hadden niet anders verwacht. Voordeel van een wat oudere groep: Het tempo ligt niet extreem hoog, waardoor je alles makkelijk bij kunt houden. Zo had ik regelmatig de tijd om foto’s te nemen en de groep weer in te halen – ideaal!
Nadat we heel illegaal over een hek klommen om het wad op te lopen, liepen we door een groot gedeelte met slik. Dit zijn afgezette gebieden en hier groeit onder andere zeekraal en lamsoor. Heel interessant hoe de gids over allerlei planten vertelde, deze pakte en liet proeven. Door het slik lopen is heel zwaar, het is super glibberig en voor je het weet glij je uit en lig je op je kont (en kom er dan maar eens uit). Bij mijn weten is er niemand gevallen maar er waren wel een boel bijna valpartijen.

Rust en natuur

Op het wad heerst er intense rust. Je hoort alleen het harde waaien van de wind en kan meters en meters ver voor je uit kijken. Her en der zie je wat vogels scharrelen, maar het is vooral jij en de elementen. Wat een enorm gave beleving. Vervolgens moesten we door een geul heen lopen om op een bepaald punt te komen waar de gids ons naartoe wilde brengen. Ze had een paar dagen ervoor jonge zeehondjes gezien en wilde ons deze zeehonden tonen – mits ze er waren. Hiervoor moesten we door een diepe geul met water lopen wat voor mij en Monsieur geen probleem was – de kleinere reisgenoten onder ons kwamen tot hun middel in het water. Wij konden echter de broekspijpen omhoog trekken en door het water lopen – wat trouwens lekker warm was. Helaas zagen we geen zeehonden, maar de gids wist het goed te maken met allerlei interessante informatie over de flora en fauna van het wad en de zee. Terwijl we liepen konden we de overkant zien en dus een waddeneiland waar je heen kan lopen. Het lijkt zo dichtbij, maar… zei onze gids: Zelfs ik als getrainde wadloper moet flink doorstappen wil ik daar op tijd aankomen voordat het tij keert. Ze gaf aan dat veel mensen zich er nog steeds in vergissen en dat daarom de marifoons zo belangrijk zijn. Mensen op het wad houden elkaar goed in de gaten en de autoriteiten worden gewaarschuwd als het uit de hand dreigt te lopen. Bij het teruglopen naar de wal, kwam er een regenbui aan en dit zorgde voor spectaculaire luchten. We liepen gelukkig de bui vooruit, dus we hebben nergens last van gehad, maar jee wat was het mooi om te doen.

Ik kan iedereen aanraden om te gaan wadlopen. Het is een erg leuke ervaring die samen met de uitleg van de gids nog interessanter werd. Zeker als je meer wilt weten over de natuur is het een aanrader, maar ook als je je even ‘alleen op de wereld’ wilt voelen dan is dit erg gaaf om te doen.

Ben jij wel eens gaan wadlopen?

2 reacties